De bel gaat. Alsof het gerepeteerd is, schuift iedereen tegelijk hard zijn stoel naar achteren. Het geluid is oorverdovend, maar de leraar is er door de jaren heen aan gewend geraakt.

Op mijn gemak pak ik mijn spulletjes in en kijk toe hoe de leraar hetzelfde doet. Ik zie hem mompelen. Hij heeft zijn dag niet en ik kan het hem niet kwalijk nemen. De hele dag lesgeven aan kinderen die zijn lesstof niet weten te waarderen. Nou ja, met mij als uitzondering dan.

Direct de reden waarom iedereen me de nerd van de klas noemt. De reden waarom ik geen haast heb om met de rest mee te gaan om te pauzeren.

Als het aan mij lag, waren er geen pauzes. Mijn pauzes bestonden namelijk uit kwelling. Kwelling en pijn, want dat was het enige waar mijn klasgenoten “goed” voor waren. Lees verder →

Ingezonden door subcarlos

Dit is het derde deel in een driedelig verhaal. Lees eerst De dominante campingeigenares (1) en De dominante campingeigenares (2).

Marieke kijkt mij doordringend aan, waarna de bevelen achter elkaar uit haar mond rollen: “Buttplug eruit halen. Campingreglement ophalen bij de receptie. Campingreglement dertig keer overschrijven in je netste handschrift. Morgenochtend om acht uur Inleveren. Capiche?” Met een spottend lachje voegt ze eraan toe: “En vergeet je kleren in de schuur niet!” Lees verder →

Ingezonden door subcarlos

Dit is het tweede deel in een driedelig verhaal. Lees eerst De dominante campingeigenares (1).

“Goed zo, dat wilde ik van je horen,” reageert Marieke met een enthousiaste, maar tevens dreigende klank in haar stem. Zonder verder woorden vuil te maken aan mijn toestemming, zegt de dominante vrouw streng: “Ik ga jouw adolescente gedrag afstraffen met een stevige spanking, mijn beste Carlos. Wie niet horen wil, moet maar voelen!” Nadat ze een ijzige blik op mij geworpen heeft, loopt ze met sensueel tikkende teenslippers naar een kast die tegen een muur van de schuur staat. Lees verder →

Ingezonden door subcarlos

Begin juli ga ik op uitnodiging van mijn ouders een weekendje doorbrengen op hun vakantieadres. Ze hebben een ruime caravan die op een stille, mooie camping vlakbij de kust in Zeeland staat. Na een eindeloos durende rit met het openbaar vervoer kom ik in het begin van de middag aan op de camping en het is meteen heel erg gezellig.

We lunchen samen in de voortent en praten over van alles en nog wat. De tijd vliegt voorbij, totdat mijn moeder met een schok bedenkt dat er nog boodschappen nodig zijn. “Carlos,” zegt ze hartelijk, “blijf jij maar lekker zitten, dan gaan wij even boodschappen doen. In de koelkast staan nog wat biertjes.” Even later vertrekken mijn ouders richting stad met de auto. Lees verder →