‘…ja, Meesteres.’
Ik geniet als Mijn slaafje toegeeft dat hij een pak slaag verdiend heeft. Zijn enkels maak Ik vast aan de onderste twee zware, houten balken. De lederen banden die strak zitten, houden hem goed op zijn plek. Zijn benen zijn gespreid, net als Mijn Andreaskruis. Ik kom weer overeind en laat hem zijn armen omhoog spreiden, zodat Ik ook deze vast kan maken.
‘En waarom heb je dit verdiend, slaaf?’
‘Omdat ik stout geweest ben, Meesteres.’
‘Ja, dat ben je zeker…’ Ik klink streng, ondanks dat Ik hier plezier uit put. Ook een Meesteres mag af en toe genieten van de aframmeling die Zij uitdeelt. Ik bevestig de lederen banden strak om zijn polsen. Zo, hij kan geen kant meer op. Lees verder →