Er is me gevraagd om eens een verhaal te schrijven over mezelf en hoe ik zo geworden ben als ik nu ben. En geloof me dat is best een hele opgave.

Vooruit, bij deze dan…

Mijn naam is slaaf fikkie en op dit moment ben ik alweer 48 jaar oud. De tijd gaat helaas altijd veel te snel. Ik ga nu maar een sprongetje maken naar de tijd dat ik een jaar of 16 was.

Tja, je bent jong, in de puberteit, het leven komt eraan; vrienden, vriendinnetjes… Het leven ligt aan je voeten en lonkt naar je. Je goede tijd begint. Lees verder →

Dit is het slotdeel in een vierdelige verhalenreeks. Lees eerst het begin: Hoe het allemaal begon (1). 

De grote fout!

Hoewel ik afgebeuld werd, veel verwijten kreeg en straf – variërend van halfnaakt op balkon tot in de hoek en billenkoek met de mattenklopper totdat mijn billen gloeiden en ik niet meer kon zitten, terwijl daarbij ook een warm gevoel van opwinding ontstond als de pijn geleidelijk verdween – kreeg ik steeds meer privileges van Tante. Lees verder →

Dit is het derde deel in een vierdelige verhalenreeks. Lees eerst het begin: Hoe het allemaal begon (1). 

Klusjes voor tante

Tante gaf me een heel lijstje mee: eerst moest ik naar de supermarkt boodschappen doen, daarna moest ik alles opruimen in de koelkast en de voorraadkasten. Ze wees alles voor me hoe en waar. Ze legde ook uit dat Tante overdag soms sliep, zoals nu, en dat ik heel zachtjes moet doen, op mijn kousen lopen, niet met deuren slaan, enzovoorts. Lees verder →

Dit is het tweede deel in een vierdelige verhalenreeks. Lees eerst het begin: Hoe het allemaal begon (1). 

We liepen voorbij een slaapkamer met een roze deur. Ze stopte daar en ik ook natuurlijk. ”Dit is de zogeheten roze slaapkamer. Hij is van mijn dochter geweest, maar wat er met haar gebeurd is, mag je nooit vragen en wat je nooit, nooit, nee nooit mag doen, is hier naar binnen gaan! Zou je dat in je hoofd halen, dan zal je dat de rest van je leven bezuren. Is dat duidelijk, suffie?”

Hierbij boog ze zich voorover, pakte mijn kin op en keek me nu heel doordringend aan. “Knik maar als je het begrepen hebt.” Lees verder →

Ingezonden door sissiecorrie

Mijn leven als jongen kenmerkte zich door mijn strenge tante, die mijn gedrag streng corrigeerde en al mijn gedachten leek te kennen. Ze heeft mij opgevoed vanaf mijn 12^e jaar toen mijn moeder overleed…

Mijn vader had al eerder de benen genomen en het gezin zieltogend achtergelaten, mijn zusje Eline ging naar familie in Amerika en voor mij was besloten dat ik naar de alleenstaande Tante Tina ging. Dat was makkelijk voor mij, want ik kon dan ook gewoon op mijn oude school blijven en bovendien had Tante Tina gezegd dat zij mij graag wilde opvoeden.

Ze had daarbij wel even streng in mijn ogen gekeken op een manier die me onzeker maakte, maar ook voelde ik gelijk een neiging tot toegeven, wat me merkwaardig genoeg een warm gevoel gaf. Wat zij met dat opvoeden precies bedoelde, zou ik allemaal nog achterkomen. Lees verder →

Ingezonden door erik

Het was vrijdag na vijven toen Erik thuiskwam: het weekend was begonnen! Zijn moeder (Irene) moest werken en Sandra, zijn zus, was bij een vriendin. Hij had het huis voor hem alleen.

Erik liep de trap op naar zijn slaapkamer en gooide zijn schoolspullen in de hoek. Vervolgens liep hij de slaapkamer van zijn zus binnen. Hij doorzocht haar kasten en laden en had na een tijdje gevonden wat hij zocht.

Voorzichtig legde hij de kleren van Sandra op het bed en trok zijn kleren uit. Volledig naakt ging hij voor de grote spiegel staan en bekeek zichzelf. Hij bedacht dat hij zichzelf beter eerst kon opmaken voordat hij de kleren van zijn zus aantrok. Deze zouden anders smerig kunnen worden. Lees verder →

Ik heb de eer om samen met mijn Meesteres te mogen shoppen. We lopen door de drukke winkelstraat en overal zie ik grote borden met ‘uitverkoop’ hangen. Geliefden lopen hand in hand, kinderen smullen van hun ijsjes en hangjongeren doen hun best om zo stoer mogelijk over te komen.

Samen lopen we de V&D binnen. Koopt mijn Meesteres hier Haar kleding? Stiekem had ik andere winkels in gedachten, maar dat houd ik voor mezelf. Als mijn Meesteres zich in de V&D gelukkig voelt, dan voel ik me ook gelukkig. Met een opgewonden gevoel loop ik achter Haar aan richting de vrouwenafdeling.

Terwijl ik erover fantaseer hoe het zou zijn om de kleding te mogen keuren die mijn Meesteres gaat passen in het pashokje, voel ik mezelf warm worden. Het is een opwindend vooruitzicht en ik kan merken aan mijn Meesteres dat ze mijn gedachten kan lezen. Ze kijkt naar me om en glimlacht ondeugend naar me. Waar heb ik dit aan verdiend? Lees verder →