Dit verhaal is geschreven door Kitten Jolanda
Voor de zoveelste keer kijkt Marjan op de klok. Drie voor acht. Een minuut later dan de vorige keer dat ze keek. Ze voelt zich zenuwachtig. Meesteres Artemis komt nu al zoveel maanden elke zaterdagavond langs dat het normaal zou moeten zijn, maar zo voelt het zeker niet! Ze kijkt naar Mark, die gedachteloos langs de kanalen op de tv zapt. Ook hij kijkt steeds op de klok.
De Meesteres komt meestal rond acht uur, maar soms duurt het wel tot half negen voordat ze op de stoep staat. Weer kijkt ze op de klok. Twee voor acht. Mark staat op en loopt naar de gang. Hij zal vast weer naar het toilet moeten. Zwakkeling. Zij zal het risico niet lopen dat ze net op het toilet zit als de Meesteres komt. Het schelle geluid van de bel doet haar opschrikken. Daar is ze!
Met twee snelle stappen is ze bij de deur naar de gang, maar ze hoort Mark de voordeur al open doen. Hij is haar voor! Teleurgesteld draait Marjan zich om en loopt terug naar de bank. De Meesteres heeft heel duidelijk gemaakt dat slechts een van hen de deur voor haar mag openen. Helaas is Mark dit keer de snelste. Ze moet nu geduldig wachten tot de Meesteres binnenkomt.
Mark kan zijn geluk niet op. Net op het moment dat hij de deur van het toilet wilde openen, ging de bel. Marjan had dit keer geen enkele kans. Mooi! Ze reageert vaak zo snel dat ze al bij de deur is voordat hij uit zijn stoel is gekomen. Met een stralende lach opent hij de deur.
‘Goedenavond, Meesteres,’ zegt hij met een buiging. Meesteres Artemis knikt hem toe en stapt langs hem naar binnen. Mark sluit snel de deur en helpt haar uit haar jas, die hij zorgvuldig op de kapstok hangt.
‘Goedenavond, slaafje,’ antwoord Meesteres Artemis met haar welluidende stem. ‘Je mag.’
Meteen laat Mark zich op zijn knieën vallen en kust de prachtige laarzen van de Meesteres. Eerst links, dan rechts, precies zoals ze het wil.
‘Genoeg!’
Mark richt zich even op om de deur naar de kamer te openen en zakt dan weer terug op handen en knieën. Hij wacht tot de Meesteres de kamer is binnengegaan, kruipt dan snel achter haar aan en sluit de deur. Hij let er scherp op dat hij vlak bij haar blijft zonder haar in de weg te zitten.
In de kamer is Marjan ook op haar knieën gevallen en kruipt naar de Meesteres toe. Ook zij krijgt de eer de laarzen van de Meesteres te kussen. Als tweede.
Mark kan een glimlach niet onderdrukken. Marjan laat wel niets merken, maar hij weer hoe erg ze dat vindt. Hij herkent het gevoel. Het is vaak genoeg gebeurd dat Marjan als eerste bij de deur was, en dat hij in de kamer moest wachten tot de vrouwen binnen zouden komen.
Marjan drukt zachte kusjes op de laarzen van de Meesteres. Ze is tweede, maar ze zal laten zien dat zij als enige de kunst van het begroeten verstaat. De Meesteres ziet alles, zelfs de kleinste details. Ook dit zal haar opvallen. Geen natte kussen, zoals Mark het al kwijlend doet. Meer als een hond dan als een slaaf.
‘Genoeg!’ klinkt de stem van de Meesteres boven haar.
Meteen haalt ze haar mond van de laars waar ze mee bezig was en komt overeind tot ze geknield voor de Meesteres zit. Trouwhartig kijkt ze omhoog. Helaas kijkt de Meesteres net opzij naar Mark die aan komt kruipen. Hij knielt naast haar neer.
Meesteres Artemis laat zich zakken op de bank en kijkt naar hen. Twee trouwe slaafjes, wachtend om elke wens van haar te vervullen. Ze glimlacht tevreden. Daar houdt ze van. Ze weet dat de twee al jaren getrouwd zijn en nog steeds gelukkig zijn met elkaar.
Normaal gesproken dan. Maar als zij binnenkomt, dan is het een strijd om haar te mogen behagen. Ook dat is zoals ze het wil. Zij hoort boven alles te gaan voor haar slaven en slavinnen. Als zij er is, dan bestaan er geen banden of relaties meer. Dan draait alles om haar.
Mark was vandaag de eerste. Dat gebeurt niet vaak, en ze kan zien dat het Marjan flink dwars zit. Goed zo.
‘Mark, kleed je uit.’
Mark staat gewillig op en kleedt zich voor haar uit. Niet te snel, zodat ze kan genieten van de bewegingen en het lichaam dat onthuld wordt. Maar ook niet zo langzaam dat het haar geduld op de proef stelt. Hij heeft een goedgebouwd lichaam dat hij in conditie houdt door fanatiek te sporten. Slaafjes horen goed voor zichzelf te zorgen natuurlijk.
Als Mark naakt is, bekijkt ze hem nog even met genoegen voordat ze hem weer laat knielen. Marjans ogen kunnen de irritatie niet geheel verbergen. Ze was te laat bij de deur en nu steelt Mark ook nog de show! Meesteres Artemis besluit nog even wat verder te gaan.
‘Mark, haal koffie voor me.’
‘Ja, Meesteres,’ antwoordt hij en haast zich naar de keuken.
Marjan kijkt de Meesteres verwachtingsvol aan. Nu is het haar beurt! Ze heeft niet het lichaam van Mark, helaas. Ze is stevig gebouwd met de neiging om dik te worden, ondanks de strenge eisen die ze zichzelf oplegt. Maar Mark is nu weg. Wel om iets voor de Meesteres te doen, maar toch. Even heeft ze alle aandacht van de vrouw die ze zo graag wil dienen. Haar goedkeuring betekent alles voor Marjan.
Gespannen volgt ze de ogen van de Meesteres die de kamer rondgaan. Ze lijkt haar vergeten te zijn. Dat is niet zo, weet Marjan uit ervaring. In het begin had ze weleens durven ontspannen als ze dacht dat de Meesteres niet keek, maar ze had heel snel en pijnlijk geleerd dat dit niet de bedoeling was. Ze had er dagen moeilijk van kunnen zitten…
Wat is Meesteres Artemis aan het bekokstoven? Je leest het in Jaloezie en strijd (2)!