Dit is deel drie in een verhalenreeks. Lees eerst het eerste deel van De huisslaaf.
Nog een week of vijf en dan is het de vraag: mag ik huisslaaf worden van Frans en Jacoba? Maar durf ik het zelf eigenlijk wel aan? Het is de laatste mogelijkheid om zonder kleerscheuren te ontsnappen.
Op die dag nemen we alle drie een belangrijke beslissing. Daarna liggen onze verhoudingen contractueel vast. Met voor mij een aantal vervelende boeteclausules wanneer ik de afspraken niet nakom.
Vanavond – maandagvond – moet ik bij Jacoba komen. Ik ben benieuwd wat er aan de hand is. Met Anne verloopt alles boven verwachting. Ze maakt hele werkschema’s voor me. En echt waar, ik ga het leuker vinden. Er zit een kop en staart aan. De resultaten geven wat voldoening.
Het is en blijft uitkijken met Anne, dat wel. Voordat je het weet, heb je paar tikken met de mattenklopper te pakken en die kunnen flink doortrekken. Volgens mij heeft Anne het niet zo op mannen of ze is er erg in teleurgesteld. Bij dat laatste kan ik me wel wat voorstellen.
We zullen zien vanavond.
’s Avonds om negen uur treed ik aan. Jacoba zit gemakkelijk in een fauteuil. In het midden van de werkkamer sta ik groot te zijn, met ingehouden buik.
“Hans, ik wil eens een hartig woordje met je spreken.”
Nou zeg, dat had ik niet verwacht. Ik loop als het ware leeg en word weer klein. Ik dacht dat de boel redelijk onder controle was. Ik voelde me een hele vent.
Even was ik de draad kwijt; heel soms zeg ik Jacoba tegen haar. Een beetje onduidelijk allemaal, maar ‘Jacoba’ viel nu niet goed. Ik verontschuldig me.
“Precies, hans. Daar wil ik het nu eens met je over hebben.”
“Ja, meesteres Jacoba.” Wat ze nu met ‘precies’ bedoelt, begrijp ik niet, maar ik houd m’n mond.
“Goed, zo hoort het. Je weet het allemaal wel, maar je bent een rommelaar. Dat weten we inmiddels en dat leer ik je nu af. Begrepen?!”
“Ja, meesteres Jacoba.”
En toen herinnerde ik me dat Jacoba en Frans vorige week, een beetje ruzie, een meningsverschil hadden. Jacoba verweet Frans – ja, ik geef toe, ik was er niet bij, maar ik heb eventjes wat afgeluisterd – dat hij het allemaal maar zo’n beetje liet gebeuren en dat hij stilaan thuis wat meer verantwoordelijkheden naar zich toe moest trekken.
Als hij mij hier als huisslaaf wilde houden, dan moest hij vooral eens beginnen om de puntjes op de ‘i’ te zetten. Het antwoord van Frans heb ik niet afgewacht. Waarom? Dat weet ik niet. Hij zal wel iets in de trant geantwoord hebben van dat hij nog steeds gewoon aan het werk is.
De onenigheid kan zich ook wel twee weken geleden afgespeeld hebben. Nee, het zal verleden week dinsdagavond geweest zijn. Nou ja, het is zo dat Frans veel minder op zijn strepen staat dan Jacoba. Maar schijn bedriegt, volgens mij. Tenslotte bereikt hij wel zijn doel. En daar draait het toch allemaal om (in het leven)?
“Hans, voortaan wil ik dat je ook de slaaf van Frans bent. Je bent nu veel te amicaal met hem en dat bevalt me helemaal niet! Ik wil het zien, sloof je voor hem uit.”
“Meesteres Jacoba, mag ik wat zeggen?” Ik ben voorzichtig, op mijn hoede.
“Daar heb je hem weer. Dacht ik het niet. Nou, wat wil je er tegenin brengen, druiloor? Want dat is het toch, hè? Je bent ertegen.”
“Maar meesteres Jacoba, misschien stelt Frans dat niet zo op prijs. Ik bedoel dat ik me uitsloof voor hem.”
“Dat zou best kunnen, hans, en juist daarom wil ik dat jij laat zien dat jij zijn slaaf bent!”
“Ja, meesteres Jacoba.” Ik blijf bij de les.
“Kruip voor hem! Want als hij dat helemaal niet wil, dan is er een probleem. Ik kies voor Frans, hans, dat moet je duidelijk weten. Als hij liever niet op die manier met je omgaat, dan moet hij met een verdomd goede reden komen om je hier toch te houden.”
“Ja, meesteres Jacoba.”
“Er is een huizenhoog verschil tussen een slaaf en zijn meester. En ik wil in ieder geval dat jij dat verschil tot uitdrukking laat komen. Later zien we dan weer verder.”
“Ja, meesteres Jacoba.”
“Zoals gewoonlijk wil je natuurlijk nog iets zeggen, maar het laatste woord zul je nooit meer krijgen, hans. Heb je dat begrepen?”
“Ja, meesteres Jacoba.”
“Goed dan, ga je gang.”
“Uhmm, meesteres Jacoba. Ja, met mannen… uhmmmm, vind ik het veel moeilijker om me onderdanig te gedragen. Waarom weet ik niet. En het lijkt alsof Frans er ook niet zo’n behoefte aan heeft.”
“Ja, dat laatste heb je al naar voren gebracht en daar heb ik ook al antwoord opgegeven. Is het niet?”
“Ja, meesteres Jacoba.”
“Maar als je het zelf niet kunt, dan is het eigenlijk einde oefening, hans. Zo liggen de verhoudingen nu eenmaal. Je bent hier ook slaaf van meester Frans. En zo zul je je ook gedragen. Punt uit.”
“Ja, meesteres Jacoba.”
“Dus denk er goed over na! En als je bij ons wilt blijven, dan merk ik dat de komende week al, hans. Denk eraan.”
“Ja, meesteres Jacoba. Dank U, meesteres Jacoba.”
Ik kan niet meer zonder haar: haar duidelijkheid, orde en haar alles. ‘She drives me crazy, Yeah, Yeah, Yeah’, zingen ze dan in het Engels. En natuurlijk kiest ze voor Frans, maar ik kies voor haar en daarom ook voor Frans. Nu de praktijk nog…
“O ja, dinsdagmiddag sprak ik even met Anne. Ze gaf je een compliment. Stomverbaasd was ik. Ik zei tegen haar: “Houd me even vast, wil je!” Ze vindt dat je werk vooruitgaat en dat je ook steeds beter luistert.”
“Ja, meesteres Jacoba. Ik heb ook het gevoel dat het nu echt beter gaat.”
“Hans, ik kon mijn oren bijna niet geloven, werkelijk.”
“Nou, meesteres Jacoba, ik eigenlijk ook niet. Maar ik ben heel blij dat Anne dit tegen U gezegd heeft.”
“Als beloning mag je me straks eens uitgebreid masseren en ik zal in je notitieboekje een voldoende zetten, dan kunnen we in de toekomst misschien ook eens wat tegen elkaar wegstrepen.”
Ze loopt naar het bureau: “Maar eerst mag je hier, naast me, op de grond komen zitten, dan maak ik de boekhouding nog even af.”
Ik ga op de grond zitten en ik leg mijn hoofd schuin op haar bovenbeen. En zij laat dat zo.
Benieuwd hoe dit verdergaat? Lees ook het volgende deel: De huisslaaf (4): Keukenmeid.
Deze verhalenreeks is door huisslaaf hans ingezonden. Heb jij ook een spannende BDSM ervaring die je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in naar [email protected] of upload je verhaal via het inzendformulier.