‘Mama…’
Vanaf de mat waar al mijn speeltjes liggen, wijs ik naar de grote knuffelbeer die op de bank ligt. Met een ondeugende blik in mijn ogen kijk ik vragend naar mijn Meesteres. Ze kijkt televisie en wil duidelijk niet door me gestoord worden.
‘Mama…’
De tweede keer dat ik het zeg. Ik merk dat ik mijn Meesteres enigszins erger door erop aan te blijven dringen, maar ik geniet nu eenmaal zoveel van Haar aandacht. Ondeugend wip ik overeind en kruip naar mijn Meesteres toe. De luier die om mijn billen zit is het enige wat ik aan heb, maar dat geeft niets. Binnen is de temperatuur aangenaam warm.
‘Wat ben je lastig vandaag, kindje. Kom je soms aandacht tekort, hm?’ Mijn Meesteres kijkt me aan en komt nu overeind van de bank. Ze loopt naar me toe, pakt me bij mijn arm beet en dwingt me zo weer terug naar de mat te kruipen. Zij heeft de macht en dat voel ik nu meer dan ooit. Toch kan ik het niet laten om kort tegen te stribbelen.
‘Kom, schiet op!’ Ze klinkt streng en ik kijk haar met een bedroefd gezicht aan, hopend dat Ze ervoor zal vallen. Dit is niet het geval.
‘En nu stil blijven!’ Mijn Meesteres loopt weer terug naar de bank en neemt weer rustig plaats. De grote knuffelbeer ligt nog altijd naast Haar.
‘Mama…’
Mijn Meesteres komt weer overeind en kijkt me getergd aan. Ze heeft er duidelijk helemaal genoeg van en loopt naar de computer. Met verbazing kijk ik toe en wacht rustig af, totdat Ze weer overeind komt en naar de telefoon loopt.
‘Spreek ik met Sandy? Ja, hallo. Ik zoek een oppas voor mijn kind. Hij is nogal… onrustig. Misschien dat…-‘
Terwijl ik mijn oren gespitst houd, kijk ik toe hoe mijn Meesteres aan het telefoneren is. Blijkbaar heeft Ze schoon genoeg van me, want Ze voelt zich genoodzaakt om hulp in te schakelen. Plotseling voel ik me een slecht kind en ik breng mijn handen naar mijn ogen, klaar om te huilen.
Als mijn Meesteres de telefoon ophangt en naar mij toe komt lopen, kijkt Ze me aan terwijl Ze diep zucht.
‘Je bent aardig lastig vandaag, Tony. Maar dat geeft niets. Zometeen komt Sandy met je kennismaken. Een meisje van vijftien dat netjes op jou kan gaan letten terwijl Ik ga shoppen. Wat vind je daarvan, hm?’
Met een korte lach loopt Ze weer terug naar de bank, pakt de knuffelbeer en gooit deze naar me toe. Nu begin ik pas echt te huilen.
Na twintig minuten gaat de deurbel. Terwijl ik mijn gezicht droog maak, loopt mijn Meesteres naar de gang om de voordeur open te doen. Ik hoor Haar stem en ook die van Sandy, het meisje van vijftien dat op me gaat letten.
‘Nou, hier is hij dan…’ klinkt de stem van mijn Meesteres vanuit de gang en nog geen seconde later gaat de deur open. Sandy, een blond schattig meisje met een paardenstaart, kijkt me verstard aan. Ze weet duidelijk niet wat ze moet antwoorden en ongemakkelijk blijft ze in de deuropening staan.
‘Je krijgt dertig euro per uur,’ zegt mijn Meesteres, wetende dat dit uit mijn zak betaald zal worden. Ze glimlacht speels, legt Sandy kort uit dat ze kan gaan doen wat ze wil en pakt vervolgens Haar jas. Ik moet toegeven: het is een gepaste straf…