Plushofilie : een fetish voor knuffeldieren

Vrij vertaald uit het Engels is plushofilie de toegewijde waardering en liefde voor knuffeldieren en pluchen speelgoedbeesten of figuren. Dit is helaas een wat magere definitie, maar dat komt deels doordat er zo weinig bekend is over deze specifieke fetish.

Buiten een prominente plushie lover als Fox Wolfie Galen in Amerika zijn de meeste plushofilisten wat terughoudend over hun betrokkenheid bij en interesse voor pluchen knuffelbeesten. Dat is ook geen wonder, omdat er in diverse media vaak wat lacherig en kortzichtig gedaan wordt over plushofilie.

Dit artikel is bedoeld om wat meer inzicht te geven in plushofilie in het algemeen en om mogelijk wat meer begrip te kweken voor deze fetisj die een wijdere verspreiding kent dan meestal aangenomen wordt.

Pluchen beesten: het begin

De wereld van de knuffeldieren ontstond in 1880 toen Margarete Steiff in Duitsland een bedrijfje oprichtte dat speldenkussens uit vilt maakte. Die speldenkussens hadden allerlei diervormen, zoals olifanten, honden, katten en paarden. De moeders voor wie de kussentjes eigenlijk bestemd waren hadden al gauw het nakijken. De speldenkussens van Margarete Steiff zagen er zo knuffelig uit dat ze al snel in de bedjes van de kinderen terechtkwamen.

Het einde was helemaal zoek toen Margaretes neef Richard in 1902-1903 ook nog eens de allereerste Steiff teddybeer maakte. Die beer veroverde eerst de Amerikaanse en later ook de wereldmarkt. Sindsdien is er een ontstellend aanbod aan knuffeldieren op de markt gekomen die in feite nakomelingen zijn van de Steiff speldenkussens.

Bovenmatige interesse in knuffels

Knuffeldieren spelen een grote rol in onze jonge jaren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de interesse in pluchen beesten bij veel mensen ook in hun volwassen jaren aanhoudt, vaak omdat ze een herinnering vormen aan een kindertijd die niet meer terugkomt.

Sommige mensen gaan een stapje verder, omdat ze zich spiritueel, emotioneel of op een andere manier betrokken voelen bij knuffels. Die belangstelling betreft allerlei diervormen, fictieve personages met zowel dierlijke als menselijke kenmerken (antropomorfe personages), pluchen beesten,verkleedpakken met een vacht, enzovoorts, enzovoorts.

Die bovenmatige interesse uit zich dan in het opbouwen van een hele verzameling aan knuffeldieren, afbeeldingen, strips, kunstwerken en verhalen die betrekking hebben op dieren en antropomorfe personages met een vacht. Verzamelaars van dit soort zaken worden furries, furs of furry fans genoemd.

Plushofilisten hebben een bovenmatige interesse in plushies (pluchen beesten). Die voorliefde voor pluchen dieren kan verschillende vormen aannemen. Dat varieert van iemand die uitsluitend een verzameling van knuffelbeesten opbouwt tot aan plushofilisten toe die hun plushies graag knuffelen, mee naar bed nemen of er daadwerkelijk seksueel bij betrokken raken.

Plushofilie en voorkeuren

Zoals bij alle andere seksuele fetisjismen heeft elke plushofilist een reeks aan voorkeuren die van persoon tot persoon kunnen verschillen. Seksuele activiteiten kunnen zich beperken tot het simpelweg knuffelen van een favoriete plushie, maar plushofilisten kunnen ook vergaand intiem worden met hun knuffels.

De meeste plushofilisten zijn zuinig op hun uitverkoren knuffelbeesten, omdat ze een diepe genegenheid en oprechte liefde koesteren voor hun plushies. Vaak bezitten ze twee exemplaren van hun favoriete pluchen liefdesobject. Eén daarvan is dan bedoeld als gebruiks- en showexemplaar, terwijl het tweede exemplaar zo veilig mogelijk opgeborgen en gepreserveerd wordt.

Net als bij veel andere seksuele relaties bepaalt een aantal uiterlijke elementen of een knuffeldier een bijzondere aantrekkingskracht heeft of alleen maar leuk gevonden wordt. Afhankelijk van de persoonlijke voorkeuren van een plushofilist bepaalt een aantal zaken of hij of zij verliefd raakt op een knuffel. Heeft de plushie een leuk snuitje? Wat voor soort dier stelt hij voor? Wat is het materiaal van de vacht? Kloppen de proporties van de knuffel? Wat is de kleur van de vacht? En zo spelen nog meer voorkeuren een rol.

Plushie als seksobject

Seksueel contact met een favoriete plushie kan verschillende vormen aannemen, ook weer afhankelijk van de voorkeuren. Pluchen beesten zijn zacht van binnen en hun vacht voelt glad, zacht en zijdeachtig aan op de blote huid. Een seksuele plushofilist masseert en stimuleert zijn of haar naakte geslachtsdelen met een geliefde knuffel totdat er een ontlading volgt.

Verrassend genoeg is een mens-plushie-mens relatie geen ongebruikelijke combinatie. Het pluchen speelgoedbeest heeft dan vooral het karakter van een seksspeeltje dat gebruikt wordt om elkaar te stimuleren tot het hebben van seks. Dat werkt overigens alleen als beide menselijke partners seksuele interesse hebben in knuffeldieren. Als één van de partners daarbij ongemakkelijke gevoelens heeft kan dat, net als bij andere fetisjismen, nadelig werken op de seksdrive.

Sommige plushofilisten zien hun plushie niet als een levenloos voorwerp, maar als een persoon waarmee ze (vergelijkbaar met menselijke partners) een spirituele interactie hebben. Een veel voorkomende praktijk is dan ook dat seksueel ingestelde plushofilisten hun pluchen liefdesobject zodanig aanpassen dat het seksueel toegankelijk wordt of zo min mogelijk schade oploopt tijdens de liefdesdaad. Hierbij wordt regelmatig gebruik gemaakt van een condoom om het geliefde knuffeldier te beschermen.

Fursuits zijn erg populair bij plushofilisten. Dit zijn lichaamsbedekkende kostuums waardoor de drager eruitziet en zichzelf ook voelt als een tot leven gekomen knuffeldier. Vaak worden fursuits door de plushofilist zelf gemaakt, maar tegenwoordig zijn er ook bedrijven die ze op bestelling (tegen een forse prijs) vervaardigen. Fursuits kunnen zodanig ingericht zijn dat het mogelijk is om seksuele omgang te hebben met andere als knuffel verklede personen.

Op fantasy fairs en diverse conventies kom je deze dierlijke kostuums heel regelmatig tegen. Dat betekent overigens niet dat alle mensen die een fursuit dragen per definitie plushofilisten zijn! Het merendeel van de conventiebezoekers draagt een fursuit simpelweg voor de fun.

Een reactie op “Plushofilie : een fetish voor knuffeldieren

  • 24 september 2016 om 15:08
    Permalink

    Ik heb ook een bovenmatig iets met knuffel teddyberen , maar geen seksuele dingen mee. Gewoon iets wat al mij prikkels ontlaad en ik slaap me meerdere teddyberen 4 met middelbaar grote en 3 kleine teddybeertje en 1 hele grote die ik omarmt als ik slaap.
    Dat is van klein kinds af aan zo gebleven en ook heb ik in de huiskamer als ik bezig ben me iets mijn teddybeer bij mij die dan mee kijkt wat ik als ageplay kind allemaal doe.
    Niets is er zo fijn en rustgevend om met mijn duim de mond met een katoenen duimlapje te lopen en de een teddybeer in mijn armen. Mijn vrouw waarmee ik een ageplay relatie heb en zei de moeder is en ik het jonge kind , zal mij nooit straffen op he afpakken van knuffels . Dus als ik als kinder opvoedkundige straf bijvoorbeeld om 19 uur naar bed moet heb ik altijd gezelschap van de teddyberen. Ik heb net een uur me een teddybeer op de bank gelegen als troost nadat ik van mommy een pakslaag op mijn blote billen had gekregen na meerdere malen stout gedrag en waarschuwing vooraf

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Klamed B.V