Dit is deel twee van een vierdelige reeks. Lees eerst deel 1 van dit BDSM interview.
Vind jij, Erwin, dat nog altijd belangrijk: wat een buitenstaander ervan zal vinden?
Nou nee, niet in de zin van: goh, wat zouden de buren wel niet zeggen? Belangrijk is dat je zelf niet twijfelt. Maar als het goed is, twijfelt ieder mens af en toe. Dat spoort aan tot nadenken. Het maakt de weg vrij voor nieuwe inzichten.
Dus in die zin: ja. Ik poog weleens zo objectief mogelijk over de dingen na te denken. BDSM bijvoorbeeld heeft duidelijk een seksuele lading. Maar de entourage staat ver af van seksualiteit in het teken van de voortplanting. En om de voortplanting zou het toch allemaal begonnen zijn, is het niet?
Dat vraag je toch niet aan mij, Erwin? Maar beschouw jij BDSM gevoelens dan als een afwijking?
Schrik niet, Aurelio. Een beetje wel, ja. Een afwijking gaat me wat ver, maar het verschijnsel is op zijn minst opmerkelijk. Opwinding, lustgevoelens, liefde… Het zou er zoals gezegd toch vooral op gericht moeten zijn om de soort in stand te houden. Waarom raak ik dan juist opgewonden wanneer ik straf krijg? Als het goed is, geldt zoiets omgekeerd natuurlijk ook voor de Domina.
Dus jij denkt dat BDSM en zich voortplanten – kinderen krijgen – niet samengaan?
Ik spreek voor mezelf. Inderdaad, ik denk dat die twee dingen niet samen gaan. Soms moet je kiezen. Je kunt niet alles hebben. Tegenwoordig wordt dat nauwelijks nog geaccepteerd.
Op een keer – ruim 20 jaar geleden – merkte ik dat ik steeds vaker en extremer gestraft wilde worden. Marjolein hield de boot af. Ik voelde me verongelijkt. Wat was er mis mee om mij strenger te straffen? Tegelijkertijd kreeg ik het benauwde gevoel dat Zij me steeds meer als Haar levenspartner ging zien en steeds minder als Haar slaafje. Zij had veel meer ervaring dan ik.
Lief en leed. Hoe deel je dat, als de één zich als slaaf en de ander zich als Meesteres gedraagt? Wanneer je lief en leed deelt, moet je samen kunnen lachen, huilen en bij elkaar troost vinden. En niet te vergeten op zijn tijd ook samen ruzie kunnen maken. Van dat laatste kan al helemaal geen sprake zijn. Waarover zou een slaaf met zijn Meesteres ruzie maken?
Even, Erwin. Wat bedoel je precies met ‘Marjolein had veel meer ervaring dan jij’?
Ik was niet Haar eerste slaafje, Aurelio. Zij kende ‘het klappen van de zweep’ al lang. Ik bedoel in dit verband het verloop van een BDSM verhouding. Mijn verlangen naar meer straf was niet nieuw voor Haar.
Daarbij komt dat Marjolein weduwe is van een man die op zijn beurt weer 36 jaar ouder was. Uit dat huwelijk heeft Marjolein één kind, een dochter. Waar Ze heel goed mee is. Marjolein is ook moeder. Dat bij elkaar geteld maakt dat Ze veel meer ervaring heeft dan ik, Aurelio.
Hij – Haar man – op zijn beurt weer 36 jaar ouder dan Marjolein, Erwin?
Ja, Aurelio. Haar echtgenoot was ouder dan mijn opa. Een soms bijna absurde levensgeschiedenis. Ik heb inmiddels al aardig wat in Haar geschiedenis rondgestruind. Als ik talent had, zou ik er een boek over schrijven.
Ja, dat begrijp ik. Maar wat kunnen volgens jou dan de redenen zijn dat mensen BDSM gevoelens hebben?
Je zegt het nauwkeurig, Aurelio: ‘volgens mij’. Naar mijn idee zijn er drie factoren van belang. Ten eerste is er de vrijheid in Nederland. Ten tweede zijn er natuurlijk jeugdervaringen en ten derde: herinneringen uit een ver verleden.
Dat laatste klinkt een beetje zweverig, Erwin?
Ach ja, misschien is dat zo. Maar als je goed nadenkt, kom je vaak tot meer inzicht en dool je minder rond, Aurelio. We komen er later nog op terug.
De vrijheid in Nederland? Daar zou ik niet zo gauw opkomen; jeugdervaringen, de bekende opendeur.
Ja, de verhoudingen binnen het gezin waarin je als kind opgroeide en puberde spelen een rol. Een algemene opvatting – een opendeur – zeker. Maar toch van belang. De Nederlandse samenleving biedt veel vrijheid. We kunnen bijna doen en laten wat we willen. Dat is niet overal zo. Wat afwijkt zorgt gemakkelijk voor onrust en wordt daardoor al snel verboden.
Toch nog even over die opendeur. Laatst las ik een wetenschappelijk artikel over een jonge mannetjesrat die voor de eerste keer zou paren. Ze hadden het dier een truitje aangetrokken. Het gevolg was dat hij voortaan alleen maar kon paren als hij een truitje aanhad.
Ik vermoed dat het bij mensen ook ongeveer zo werkt. Maar omdat we erover kunnen nadenken, is het mogelijk dat wij een patroon doorbreken. Veel oefening en inspanning zijn ervoor nodig. Gemakkelijk is het niet. Dat zie je steeds weer.
Wil dit nu allemaal zeggen dat je uiteindelijk ongelukkig bent met je BDSM gevoelens, Erwin?
Nee, Aurelio, zeker niet. Wel moet je als mens blijven nadenken, je verstand gebruiken. Mijn eigen gedrag wil ik een beetje kunnen begrijpen en relativeren.
Denk je dat een BDSM relatie moeilijker is dan een standaard relatie?
Je leest niet anders dan dat het ook binnen een standaard relatie niet meevalt om de gang erin te houden. Ik heb daar geen ervaring mee. Toch kan ik me voorstellen dat zo’n relatie iets gemakkelijker te onderhouden is.
Zij strijkt nog eens haar hand over haar hart en denkt: nou vooruit, laat hem maar komen, dan is de druk weer even van de ketel. In minder dan een half uur is de daad gepiept.
Bij een BDSM relatie ligt het subtieler. De één trekt de ander het tafereel binnen. De toestand kan uren, soms zelfs dagen duren. Het is de houding: onderdanig, dominant. Een terechtwijzing, je billen aanbieden, Zij is luchthartig, een paar tikken ontvangen. Deuren openhouden, Haar jas op tijd aannemen en in een winkel laten merken dat Zij het gewoon helemaal voor het zeggen heeft.
Het steekt allemaal heel nauw. Dat vind je niet bij al die schreeuwende, commerciële Meesteressen. Je kunt net zo goed naar een beul op zoek gaan. Die martelen ook omdat het hun beroep is. Er wordt niets beleefd wat beiden bindt. Dat is het verschil.
Het klinkt zwart-wit. Zo zit het dus vaak ook weer niet. Het onderscheid is flinterdun, Aurelio. Zelfbedrog is bedrog van de meeste verraderlijke soort.
Hoe was de intimiteit bij jullie? Ik mocht alles vragen, Erwin, dat was de afspraak!
Ja, Aurelio. Of je overal antwoord op krijgt, is een tweede. Maar goed, ik heb gedurende die 24 jaar nooit geslachtsgemeenschap gehad met Marjolein. Ik moest Haar met mijn mond bevredigen.
In het begin – toen we elkaar pas kenden – mocht ik niet eens klaarkomen. Later mocht dat meestal wel, op een handdoek. Als ik er maar voor zorgde dat Zij eerst Haar hoogtepunt beleefde. Het ergste is dat dit nu allemaal al minstens vijf jaar in het verleden ligt. Ik voel me daar nog te jong voor. Ik mis het zo.
Nieuwsgierig naar hoe dit gesprek verdergaat? Lees snel het volgende deel van dit BDSM interview!
Dit interview is ingezonden door aurelio subway. Heb jij ook een spannende BDSM ervaring of verhaal dat je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in naar [email protected] of upload je verhaal via het inzendformulier.