“Op een toch wel goed geslaagde start van Andrea’s boetedoening,” zegt Natascha en heft haar glas. “Inderdaad, sloofje heeft haar best gedaan,”antwoordt Katja en klinkt met haar glas tegen dat van Natascha. “Vond jij het ook bevredigend, meid?” vraagt Natascha en als André alleen maar hevig knikt zien ze beiden pas dat André nog gekneveld is en schieten in de lach.
Toch drinken ze eerst hun wijn op en maken dan pas aanstalten om André uit zijn benarde positie te bevrijden. Als ze de boeien losmaken en de knevel van zijn mond trekken valt André direct op zijn knieën en likt hartstochtelijk de hooggehakte leren laarzen van zijn kwelgeesten, terwijl hij prevelt: “Dank U Dames, voor de leerzame afstraffing. Ik zal mijn uiterste best doen om U beiden zo goed mogelijk te dienen.” “Dat is een heel goed voornemen, poetssloofje,” zegt Natascha. “Maar de nadruk ligt op onbaatzuchtigheid. Jij dient ons slaafs en intens zonder er ook maar iets voor terug te verwachten, en dat zal de hele periode van jouw boetedoening zo zijn.””Ja Mevrouw, zeker Mevrouw,” lispelt André onder het laarzen likken door.
“Oke dan! Kleed je om en leg je werkkleding keurig op een stapeltje in de gang, dan kun je morgenavond gelijk weer beginnen.” “Ja Mevrouw, dank U Mevrouw.” André staat moeizaam op, maakt een stram buiginkje en verdwijnt. De dames kijken elkaar veelbetekenend aan. “Hier gaan wij heel veel plezier aan beleven, Natas! Je bent héél, héél goed bezig.” “Ja, maar wel dankzij jou, Kat. Alleen had ik denk ik niet zo ver durven gaan,” antwoordt Natascha. “Kom, niet zo bescheiden. De meeste rotstreken komen uit je eigen koker, Mevrouw de strenge Meesteres,” en ze omhelst Natascha en zoent haar op haar mond. Natascha zoent hartelijk terug en schiet in de lach. “Ja, ik ben wel een snelle leerling. Maar we gaan inderdaad eens kijken waar de uiterste grens van ons slaafje ligt.” “En hoever we er overheen kunnen gaan,” antwoordt Katja, en de dames lachen hartelijk.
André komt de kamer binnen. Hij loopt moeizaam. Hij gaat voor Natascha staan, maakt een buiging en zegt onderdanig: “Dank U dat ik voor U mag werken, Mevrouw. Ik zal mij morgen weer stipt op tijd bellen, Goedenacht Mevrouw.” “Tot morgen Andrea. En zeg mevrouw Van Berghen Henegouwen ook even netjes gedag.” André loopt naar Katja, maakt ook voor haar een buiging en zegt: “Goedenacht, Mevrouw.” “Dag meid. O wacht even,” zegt Katja en ze pakt haar tas. Ze haalt er een grote groene tube uit. “Dit is Arnica zalf. Als je thuis bent smeer je dat flink dik op je reet en dat laat je de hele nacht intrekken. Dan is je kontje morgen weer als nieuw. En nu ingerukt, meid.” “Dank U, Mevrouw,” zegt André nederig en maakt nog een buiging. Dan gaat hij naar huis. De dames evalueren de avond nog even en dan nemen ze, zeer tevreden over wat ze met hun slaaf bereikt hebben, met een innige omhelzing afscheid van elkaar.
Maandag 22 januari 2017 23:45
André strompelt naar huis. Elke pas schuurt zijn onderbroek tegen zijn zwaar gegeselde reet dus is het net of hij bij elke pas een zweepslag krijgt, Hij steekt de sleutel in het voordeurslot en gaat naar binnen. Zijn moeder slaapt godzijdank al. Hij sluipt naar de badkamer en kleedt zich uit. Als hij zijn onderbroek uit wil doen zit deze aan zijn kont vastgekleefd. Heel voorzichtig trekt hij hem los. Er zit bloed in zijn onderbroek. Hij draait zich naar de spiegel en bekijkt zijn reet.
Zijn billen zijn vuurrood met daarover heen dikke blauwpaarse striemen. Waar de striemen elkaar kruisen ziet hij bloedblaasjes, waarvan er een aantal opengeslagen zijn. Onder aan zijn billen zitten allerlei schaafwondjes, daar waar Katja hem met de single tail heeft geslagen. Het brandt intens. André pakt de tube Arnica-zalf van Katja en smeert voorzichtig zijn getergde billen ermee in. Het verkoelt meteen en als André zijn hele kont rijkelijk heeft ingesmeerd bemerkt hij dat de pijn al aan het afnemen is. Met moeite doet hij zijn pyama aan, gaat op zijn buik liggen en valt vrijwel meteen in een diepe, droomloze slaap.
Dinsdag 24 januari 2017 08:00
André wordt wakker. Hij heeft als een blok geslapen en is nog zo duf dat hij enigszins gedesoriënteerd is. Dan voelt hij heel licht een wat branderige pijn aan zijn billen. Langzaam beginnen de herinneringen zijn hoofd binnen te stromen. De enorme afstraffing, knallende en striemende zwepen, de talloze vernederingen, kussen en likken van hoogehakte leren laarzen, het harde sloven en de vlammende pijn. Het duizelt André. Hij voelt nu ook de spierpijn van het voorover gebogen staan over de stoel.
Ook zijn knieën doen zeer. Hij heeft op zijn knieën moeten dweilen, voeten masseren en laarzen likken. Dan beseft hij ineens dat hij weliswaar nog een licht brandende pijn aan zijn kont voelt, maar die staat in geen verhouding tot de pijn waarmee hij is thuisgekomen. Hij staat op en kijkt in de spiegel naar zijn kont. Hij is verbaasd! Zijn billen zijn best nog wel rood, maar de striemen zijn geheel geslonken en zijn alleen iets roder dan de rest. Verder ziet hij nog wat bloeduitstortinkjes, maar veel minder dan gisteren en hij heeft wat schaafwondjes op de plaatsen waar Katja de single tail liet neerkomen
André is blij dat het er zó goed uit ziet! Hij had dat echt niet verwacht. Zou hij zich dan hebben aangesteld? Hij begint zich haast een beetje te schamen. De Arnicazalf die hij van Katja heeft gekregen is werkelijk fantastisch. Jeetje, hij heeft zich écht vreselijk aangesteld. Ze zullen hem nu wel helemaal een watje, een softie, een mietje vinden! Wat ben ik toch een loser, denkt hij. Hij neemt zich vast voor bij een volgende strafronde zich veel meer in te houden en te beheersen.
Hij zal ze niet meer de lol gunnen dat hij gaat janken. Een volgende strafronde… Wat gek! Hij gaat er al helemaal vanuit dat hij vaker zo’n vernederend pak slaag zal krijgen. Maar ja, zo gek is dat niet. Natascha en Katja laten hem boeten voor zijn grote stomme fout, en hij beseft dat dat boeten nog maanden gaat duren. Dus hij zal zeker vaker met de zweep krijgen. Maar toch zal hij dan sterker zijn. Dat neemt hij zich heilig voor.
Dinsdag 24 januari 2017 10:00 uur
Natascha is opgestaan en zit in de keukentafel aan het ontbijt. Ze heeft sinaasappelsap geperst en in de oven liggen wat broodjes af te balken. Ze zit met een heerlijke kop koffie voor zich de krant te lezen. Ze kan zich echter niet op het nieuws concentreren. Haar gedachten dwalen steeds af naar gisteravond. Wat een heerlijk idee dat ze nooit meer zelf iets aan het huishouden hoeft te doen. Voortaan is André haar werkster, haar poetssloof. En het leuke is dat hij gratis is!
Ze vond het heerlijk om hem tot op het bot te vernederen. Eigenlijk jammer dat ze hem nu niet tot haar beschikking heeft. Dan kon hij de broodjes uit de oven halen, koffie inschenken, afruimen en afwassen. Mmmmm. Hij zou eigenlijk 24/7 beschikbaar moeten zijn, mijmert ze. ’s Ochtends ontbijt op bed. Met alles erop en eraan, eitje, toast, verse broodjes, sapje, koffie, krantje. Ze zou haar sloofje het bad laten klaarmaken, hem haar kleren klaar laten leggen. Ze zou hem haar teennagels kunnen laten vijlen en lakken, op elk moment van de dag een heerlijke voetmassage kunnen verordonneren.
En elke dag een schoon bed. Hij zou de lunch kunnen bereiden en het avondeten. Alleen wil ze beslist niet met hem samen eten. Dat doet ie maar apart, in de keuken. En dan gewoon de kliekjes, die zij overlaat. En met hem slapen is helemáál uit den boze. Ze wil hem absoluut niet meer in haar slaapkamer, behalve dan om haar te dienen. Nee, ze zou hem het kleine bergkamertje voor zichzelf in orde laten maken. Daar kan net een bed in, en de wasmachine staat daar ook al, en de strijkplank trouwens ook. Wat een idee! Haar onderdanige sloofje 24/7 beschikbaar.
Ze glimlacht van oor tot oor en haar ogen stralen. Ze gaat dit in elk geval straks met Kat bespreken. Na het ontbijt ruimt ze af en gaat haar rijkostuum aandoen. Als ze klaar is en voor de spiegel staat ziet ze een prachtige, elegante en zelfbewuste jonge vrouw. Ze trekt haar rijhandschoentjes aan en pakt haar lange rijzweep. Ze tikt met de zweep tegen haar rijlaarzen en zegt: “Op je knieën, Andrea, en lik mijn rijlaarzen! Doe boete!” Een heerlijke huivering trekt door haar heen. Dan stapt ze haar huis uit, op weg naar de manege.
Dinsdag 24 januari 2017 11:00 uur
Natascha en Katja stappen beiden in rijkostuum uit de mini van Katja en lopen de manege binnen. Stalknecht Jan loopt net met een kruiwagen mest naar de mestvaalt, ziet hen en groet beleefd: “Goedemorgen, dames. Heeft u beiden nieuwe rijlaarzen?” Katja stapt hautain op hem af en spreekt hem op haar geaffecteerde wijze neerbuigend toe: “Nee, Jan. Wij hebben géén nieuwe rijlaarzen. Wij hebben onze rijlaarzen gisteren door de huishoudster van mevrouw Van Linschoten laten poetsen. En die heeft dat, zijnde een amateur, aanmerkelijk veel beter gedaan dan jij dat pleegt te doen. Heb jij daar een verklaring voor?” “Eh..ehm….misschien…eh..moet ik voortaan beter mijn best doen,” stamelt Jan houterig en beschaamd. “Misschién, Jan? Misschién??” Katja spreekt de stalknecht nu dwingend, hooghartig en met wat stemverheffing toe.
“Ik weet 100% zeker dat jij voortaan héél véél beter je best gaat doen op onze rijlaarzen. Misschién, Jan, misschién geef ik anders aan de manegehouder door dat jij met rijlaarzen poetsen er met de pet naar gooit. Heb je begrepen wat ik probeer duidelijk te maken??” “Ja…jazeker, Mevrouw Van Bergen Heneghouwen. Voortaan zorg ik ervoor dat uw rijlaarzen net zo mooi zijn als nu. En..en die van Mevrouw Van Linschoten ook natuurlijk, dat spreekt vanzelf. Het spijt me heel erg, mevrouw. Ik bied u mijn welgemeende excuses aan.” zegt Jan onderdanig. “Ik hoop het voor je, Jan. Vort! Aan je werk verder.” Katja knipt hooghartig in haar vingers en wuift met haar rijzweep richting de mestvaalt. Jan druipt beschaamd af. “Direct en afdoende ingrijpen, Natas, is in dit soort zaken het beste. Vooral voor je rijlaarzen.” Lachend gaan de dames naar hun paarden…
Dank voor het inzenden!
Zo’n meesteres zoek ik al jaren.
Femdome Supremacy