“En?” vraagt Natascha stralend. “Jaaaa! In één woord grandioos! Wat ziet ie er als een heerlijk sulletje uit zo! Die sandalen! En dat ie dan dat schortje van die trut aan moet! Nee Tas, petje af. Je hebt ‘m volledig aan een touwtje. En die roze handschoenen maken het af. Jij bent echt een loeder! Haha, ik heb altijd al geweten dat je het in je had.”
Stipt om half zeven gaat de bel. Natascha blijft vijf volle minuten op haar leren loungebank zitten voordat zij zich lui uitrekt, opstaat en met haar hooggehakte nappaleren dijlaarzen over de marmeren vloer tikkend naar de voordeur loopt. Zij doet open en daar staat André. Hij kijkt naar de grond en groet haar onderdanig. “Goedenavond, Mevrouw van Linschoten.” “Ah, de werkster!” sneert Natascha. “Gauw naar binnen jij, je hebt een heleboel te doen.” “Ja Mevrouw.” “Doe je schoenen uit,” beveelt Natascha en loopt de kamer binnen. André doet vlug zijn schoenen uit en volgt haar naar binnen.
Dag bezoekers, Hier deel 4 alweer van: schuld, berouw en boetedoening. Dank voor het inzenden wederom.
“Oké. Genoeg voor nu.” commandeert Natascha. “Verdwijn en meld je morgenavond stipt op tijd.” André staat op van zijn rose poef, knielt en kust Natascha’s laarzen, zegt zo onderdanig mogelijk “Dag Mevrouw. Dank u.” En maakt zich uit de voeten. Natascha blijft buitengewoon tevreden achter en belt Kat om haar volledig bij te praten. “Ik stuur je zo wat fotootjes en ik heb z’n bekentenis en z’n spijtbetuiging opgenomen.
André ontvangt een app van Natascha. Zenuwachtig opent hij deze en leest:
“Aanvullende instructies voor vanmiddag:
– je belt precies om 15:00 uur aan
– je belt maar één keer aan!
– je hebt de – hopelijk voor jou glimmend gepoetste – rijlaarzen van Kat en Mij bij je
– als Ik opendoe kijk je Mij niet aan! Je kijkt nederig naar Mijn voeten
– je begroet Mij met: “Goedemiddag, Mevrouw Van Linschoten.”
– je zegt verder helemaal niets en praat alleen als Ik je daar opdracht voor geef. Daarbij spreek je Mij aan met U en Mevrouw
– je raakt Mij op geen enkele manier aan!
– zodra je over de drempel bent gestapt gedraag je je zeer onderdanig en doe je precies wat Ik je opdraag.
André heeft het slecht. Hij is op van de zenuwen en slaapt ‘s nachts moeilijk. Sinds Natascha hem in de brandpoort zoenend met Agnes heeft betrapt staat zijn wereld op zijn kop. Woest was ze geweest. Ze heeft hem gelijk het huis uitgezet en Agnes op staande voet ontslagen. Sindsdien woont hij weer thuis bij zijn moeder.
“Dus je hebt hem eruit gegooid.” Katja zegt het op een manier waaruit duidelijk blijkt dat ze het er volledig mee eens is. “Ja,” zegt Natascha. Ze zucht. En dan kwaad; “Hoe durft ie het te flikken, de zak. En dan met dat trutje van een Agnes, die bij ons schoonmaakt nota bene. Die heb ik dus ook gelijk ontslagen.” “En nu spijt als haren op z’n hoofd zeker,” zegt Katja, en ze strijkt haar lange zwarte haar naar achteren.
