“Oké, sloofje, fris jezelf wat op, ruim de troep op, trek alléén je schortje en je sandalen aan en ga die handwas doen, en je verdere werk. En snel!” “Ja Mevrouw. Tot Uw dienst, Mevrouw.” Natascha geniet van de slaafsheid van André.
Natascha laat uitgebreid haar voetjes masseren en geeft André dan opdracht om ze te kussen. André pakt Natascha’s linkervoet, tilt deze voorzichtig naar zijn mond en kust de onderkant van haar tenen, de bal van haar voet, haar voetzool en de onderkant van haar hiel. Haar voet ruikt heerlijk naar badschuim, naar het leer van haar pumps en heel licht naar zweet.
Natascha en Katja zitten bij Kat thuis aan tafel voor de lunch. Ze hebben de paarden verzorgd, lekker gereden in de bak van de manege en met de andere meiden lol gemaakt. Stalknecht Jan heeft de stallen van hun paarden buitengewoon zorgvuldig uitgemest en liep constant als een hondje achter hen aan of de Dames nog dit wilden of dat.
“Op een toch wel goed geslaagde start van Andrea’s boetedoening,” zegt Natascha en heft haar glas. “Inderdaad, sloofje heeft haar best gedaan,”antwoordt Katja en klinkt met haar glas tegen dat van Natascha. “Vond jij het ook bevredigend, meid?” vraagt Natascha en als André alleen maar hevig knikt zien ze beiden pas dat André nog gekneveld is en schieten in de lach.
Noot van de schrijver!!
Hooggeboren Zeer Weledelgestrenge Dames, beste heren,
In januari is deel 8 van mijn serie SB&B gepubliceerd. Dit was echter niet deel 8, maar deel 10!! Heb per ongeluk de verkeerde aflevering ingezonden. ik bied U Dames zeer nederig mijn excuses aan. Hier dan het échte deel 8.
Natascha laat uitgebreid haar voetjes masseren en geeft André dan opdracht om ze te kussen. André pakt Natascha’s linkervoet, tilt deze voorzichtig naar zijn mond en kust de onderkant van haar tenen, de bal van haar voet, haar voetzool en de onderkant van haar hiel. Haar voet ruikt heerlijk naar badschuim, naar het leer van haar pumps en heel licht naar zweet.
André krijgt van Katja iets voor hem op grond gegooid. “Doet dit snel om je enkels en je polsen,” snauwt ze. André pakt hetgeen Katja gooide van de grond. Het zijn leren boeien die met riemen sluiten. Aan de boeien zit een iets langere riem om vervolgens de geboeide enkel of pols ergens anders aan vast te maken. André doet haastig de boeien om. “Ga achter die stoel staan!” commandeert Natascha.
“En?” vraagt Natascha stralend. “Jaaaa! In één woord grandioos! Wat ziet ie er als een heerlijk sulletje uit zo! Die sandalen! En dat ie dan dat schortje van die trut aan moet! Nee Tas, petje af. Je hebt ‘m volledig aan een touwtje. En die roze handschoenen maken het af. Jij bent echt een loeder! Haha, ik heb altijd al geweten dat je het in je had.”
Stipt om half zeven gaat de bel. Natascha blijft vijf volle minuten op haar leren loungebank zitten voordat zij zich lui uitrekt, opstaat en met haar hooggehakte nappaleren dijlaarzen over de marmeren vloer tikkend naar de voordeur loopt. Zij doet open en daar staat André. Hij kijkt naar de grond en groet haar onderdanig. “Goedenavond, Mevrouw van Linschoten.” “Ah, de werkster!” sneert Natascha. “Gauw naar binnen jij, je hebt een heleboel te doen.” “Ja Mevrouw.” “Doe je schoenen uit,” beveelt Natascha en loopt de kamer binnen. André doet vlug zijn schoenen uit en volgt haar naar binnen.
Dag bezoekers, Hier deel 4 alweer van: schuld, berouw en boetedoening. Dank voor het inzenden wederom.
“Oké. Genoeg voor nu.” commandeert Natascha. “Verdwijn en meld je morgenavond stipt op tijd.” André staat op van zijn rose poef, knielt en kust Natascha’s laarzen, zegt zo onderdanig mogelijk “Dag Mevrouw. Dank u.” En maakt zich uit de voeten. Natascha blijft buitengewoon tevreden achter en belt Kat om haar volledig bij te praten. “Ik stuur je zo wat fotootjes en ik heb z’n bekentenis en z’n spijtbetuiging opgenomen.
André ontvangt een app van Natascha. Zenuwachtig opent hij deze en leest:
“Aanvullende instructies voor vanmiddag:
– je belt precies om 15:00 uur aan
– je belt maar één keer aan!
– je hebt de – hopelijk voor jou glimmend gepoetste – rijlaarzen van Kat en Mij bij je
– als Ik opendoe kijk je Mij niet aan! Je kijkt nederig naar Mijn voeten
– je begroet Mij met: “Goedemiddag, Mevrouw Van Linschoten.”
– je zegt verder helemaal niets en praat alleen als Ik je daar opdracht voor geef. Daarbij spreek je Mij aan met U en Mevrouw
– je raakt Mij op geen enkele manier aan!
– zodra je over de drempel bent gestapt gedraag je je zeer onderdanig en doe je precies wat Ik je opdraag.
