In het artikel Wat is trampling? werd kort verwezen naar de verwante fetish crushing, maar wat is crushing nou eigenlijk? Crushing werd niet zonder reden vermeld bij trampling, omdat crushing eigenlijk is voortgekomen uit trampling.
Bij trampling staat één persoon op een andere persoon en loopt eventueel over diegene heen. Bij crushing staat één persoon op een ander persoon met als doel lichaamsdelen te “verpletteren”. Crushing betekent dan ook letterlijk “verpletteren”.
Het is vaak niet mogelijk of niet verantwoord om lichaamsdelen letterlijk te verpletteren. Daarom wordt bij crushing in veel gevallen gebruikgemaakt van simulatie. Wat betreft simulatie kan er onderscheid gemaakt worden tussen soft crushing en hard crushing.
Soft crushing
De Dominant loopt over de sub heen, springt op hem, stampt op hem en laat hem weten hoe graag Zij hem wil verpletteren. Ze kan fruit of andere kleine dingen verpletteren met Haar (meestal) hoge hakken, terwijl Ze de sub wijsmaakt hoe graag Ze dit met hem doet.
Hard crushing
De Dominant loopt over de sub heen, springt op hem en stampt op hem met de intentie om veel pijn te veroorzaken. Bij soft crushing draait het meer om mindplay, maar bij hard crushing is de intentie om daadwerkelijk pijn veroorzaken.
Het gedrag van de Dominant is veel agressiever dan bij soft crushing. De Dominant kan in deze fase ook op kleine levende dieren (kleine knaagdieren, garnalen, kreeften, krabben, slakken, schildpadden, etc.) staan en deze verpletteren terwijl de sub toekijkt.
Voor de duidelijkheid: Ik wil hier nooit en te nimmer mee geassocieerd worden en Ik zal dit nooit uitvoeren. Desalniettemin zijn er andere Dominanten die dit wel doen.
Crushing als martelmethode
Hoewel crushing tegenwoordig niet erg bekend meer is, is het vroeger een veelgebruikte martelmethode geweest. Dankzij trampling is crushing als het ware “opnieuw” uitgevonden en heeft het weer een opmars gemaakt.
Crushing in Azië
In 1868 heeft Louis Rousselet in zijn boek “Le Tour de Monde” crushing met behulp van olifanten beschreven. Hij was de eerste die voor de westerse wereld deze vierduizend jaar oude straf beschreef.
Crushing in het Romeinse rijk
Hoewel de Aziatische invloed groot was, hebben de Romeinen crushing niet overgenomen als martelmethode. Er is echter wel een verhaal bekend waarin crushing voorkomt, namelijk in het verhaal over de Sabijnse maagdenroof…
Ongeveer vier maanden na de stichting van Rome vond de ‘Sabijnse maagdenroof’ plaats. De Romeinen namen Sabijnse vrouwen gevangen in hun stad, hopend op een huwelijk. Tarpeia, dochter van de huidige commandant van de citadel van Rome, werd echter in de val gelokt door het Sabijnse leger.
Dit leger wilde de Sabijnse vrouwen terughalen en beloofde Tarpeia alle sieraden aan hun linkerarm als Tarpeia de stadspoorten opende. Tarpeia werd verblind door alle gouden armbanden en verwachtte rijk te worden met haar verraad.
Ze zag echter over het hoofd dat de Sabijnse manschappen aan hun linkerhand ook hun schild vasthielden. De Sabijnen hielden hun belofte en nadat Tarpeia de poorten geopend had, bedolven ze haar onder hun schilden.
Crushing in Frankrijk
Rond de 15e eeuw na Christus werd crushing in Frankrijk vaak als straf gebruikt. De Fransen noemden dit ook wel Peine forte et dure. Dit betekent zoiets als “een lange en zware straf”.
Deze straf werd gebruikt voor mensen die niet wilden praten tijdens hun terechtstelling in de rechtbank. Deze mensen kregen steeds zwaardere stenen op hun borst, totdat ze gingen pleiten of totdat het gewicht van de stenen te zwaar werd en ze aan verstikking overleden.
Crushing in Engeland
In 1772 werd Peine forte et dure geïntroduceerd in Engeland. Zij vonden toentertijd dat niet pleiten in de rechtbank gelijkstond aan schuldig pleiten. In 1827 werd dit pas veranderd en werd niet pleiten gelijkgesteld aan onschuldig pleiten. Een beroemd citaat over deze straf is het volgende:
“Hij ligt op zijn rug, met zijn hoofd en voeten bedekt, en één arm wordt getrokken naar één hoek van het huis met een touw, zijn andere arm naar een andere hoek, en op dezelfde manier zullen zijn benen gedaan worden, en laat er ijzer en steen op het lichaam gelegd worden, zoveel als hij kan dragen of meer…”
Crushing met behulp van stenen
De bekendste zaak waarbij Peine forte et dure als straf in Engeland gebruikt werd, is bij Margaret Clitherow. Ze wilde niet dat haar kinderen bewijs moesten aanleveren voor haar terechtstelling, dus besloot ze niet te pleiten.
Ze stierf binnen vijftien minuten onder een gewicht van 320 kg. Deze zaak is zo opmerkelijk omdat verschillende geharde criminelen slechts dertig minuten overleefden onder een gewicht van 180 kg.
Dominante groet,
Deana Deveney