Een leegte

Soms komen er dingen op je pad die alles omgooien. Het laat je opnieuw kijken naar alle dingen in jouw leven en je gaat relaties opnieuw relativeren. Ook Mijn leven werd afgelopen maandag overhoop gehaald, toen Ik met een plotseling verlies te maken kreeg.

Verlies laat niet alleen een hoop verdriet achter, maar ook een leegte. Een leegte die niet zomaar opgevuld kan worden, want het hart moet eerst helen voordat er ruimte is voor nieuwe dingen.

Helaas weet Ik uit jarenlange ervaring dat slecht nieuws zelden alleen komt. Het duurde maar twee dagen totdat Ik geconfronteerd werd met meer slecht nieuws. Een ziekte die mogelijk tot het verlies van iemand anders leidt.

Dit soort situaties blijven moeilijk, zeker omdat het dagelijkse leven door blijft draaien alsof er niets gebeurd is. Het geeft Mij het gevoel dat Ik tegen de wereld moet schreeuwen om duidelijk te maken dat er wel dingen veranderd zijn. Het maakt Mij woest als Ik zie dat mensen zich opwinden om de meest onbenullige dingen, terwijl er dingen in het leven zijn die zoveel meer betekenen.

Afgelopen donderdag besloot Ik bijvoorbeeld om ’s avonds de boodschappen te gaan doen. Ik hoopte dat het dan wat rustiger zou zijn, omdat Ik er momenteel niet al te veel behoefte aan heb om Mij onder de mensen te begeven.

In de winkel stuitte Ik al snel op een typische tokkie. Een jonge, arrogante moeder in kleding die zelfs mannen laat fronsen. Witte sokken in sandalen, een joggingbroek en een bomberjack? Gepaard met een plamuurlaag die je nog niet eens op Mijn muren vindt!

Ook aan haar haar was overduidelijk een hoop aandacht besteed. Had ze dan niet op z’n minst minder slonzige kleding aan kunnen trekken? Natuurlijk had ze ook een krijsende koter bij zich, die haar gekrijs bijna overstemde.

Dit campervuilnis vond het nodig om tegen het vulpersoneel uit te vallen, omdat een bepaald product uit de folder niet meer op voorraad was. Net alsof het vulpersoneel dit kan helpen! Als het op is, dan is het op. Ze heeft staan tieren en tieren totdat de beveiliging haar verzocht om de winkel te verlaten. Hierbij moesten ze haar natuurlijk naar buiten begeleiden.

Hoewel Ik over het nodige zelfrespect beschik, was dat een moment om het kwijt te raken. Het liefste had Ik haar gezicht tegen de winkelschappen aangeslagen en geschreeuwd dat ze haar kop moest houden. Wat doet die ene euro korting ertoe als je op ieder moment iets kunt verliezen wat jou aan het hart ligt?

Na verlies verandert de waarde van alles. Dit geldt niet alleen voor Mij, maar voor ieder mens. Als het verdriet groot genoeg is, dan lijkt al het andere onbenullig.

Alle dagelijkse ergernissen en frustraties vallen weg, omdat het verdriet vele malen erger is. Het laat mensen niet alleen opnieuw naar de waarde van dingen kijken, maar het laat mensen ook hun relaties opnieuw relativeren.

Wie is echt belangrijk voor je? Mocht je diegene verliezen, kun je er dan mee leven of heb je niet genoeg tijd met diegene doorgebracht? Zijn sommige personen het nog wel waard om in jouw leven te houden? Wat als je diegene verliest? Zou het jou dan net zo verdrietig maken of is diegene simpelweg niet belangrijk genoeg voor jou?

Misschien zetten deze vragen jou nu niet aan het denken, maar op het moment dat je met verlies geconfronteerd wordt, doet dit het wel. Mensen trekken zich terug en hebben op dat soort momenten tijd voor zichzelf nodig. Nee, Ik heb op dit moment ook geen behoefte aan familieaangelegenheden, uitgaan, Facebook, Twitter of wat dan ook. Ik wil gewoon even alleen zijn en alleen treuren.

Als Ik getroost wil worden, dan zoek Ik uit mijzelf wel toenadering tot mensen. Het is niet erg als Ik thuis rondloop in een simpele sweater en een spijkerbroek. Het geeft niet dat mijn ogen rood en gezwollen zijn.

Het hoort erbij en het gaat ook vanzelf weer over. Nadat er de juiste hoeveelheid tijd verstreken is… Uiteindelijk ben Ik ook maar een mens en helaas weet Ik dat veel mensen net zoals Ik zich in deze blog zullen herkennen.

Deana