Wat is het donker en benauwd! Lig ik nu weer in die donkere kamer? Maar wat drukt er nu toch op mijn gezicht en borst? Wat ruik ik toch? Ik kan mij niet bewegen, hoe kan dit? Hoe komt het dat mijn knie zo’n zeer doet, wat is er gebeurd?
Er beweegt iets op mij. Huh? Het voelt overwegend glad en behoorlijk zwaar, maar ook vochtig en ik voel iets prikken in mijn gezicht. Zijn het mijn eigen baardharen? Het beweegt weer!! Uit de verte hoor ik stemmen. Vrouwenstemmen. Ze lachen geloof ik.
Vreemd, de bel gaat een paar keer, Zij is toch op zeker in de studio en ik hoor verder geen deur open of dicht gaan, geen stemmen of wat dan ook. Zou Ze de bel niet gehoord hebben omdat Ze diep in slaap is? Lekker dan! Ze hoort mij dan ook niet wanneer er iets is.
Een gebroken voet op zeker, een gapend gat in mijn hoofd, een hersenschudding, bloedverlies, uitdroging, misschien wel iets van voedselvergiftiging van dat vreemde spul wat ik op likte. Ik moet maar hopen dat ik de ochtend nog ha.
Het smaakt zoet en een beetje wee, ughhhh. Wat is dit? Getver, nu zou ik zeker mijn mond willen spoelen om van dit smaakje af te komen.
Er moet toch iets zijn in deze kamer wat echt te drinken is? Of..zal ik Haar toch maar even roepen zodat Ze mij iets te drinken kan brengen? Zou Ze dit als een genadewoord zien? Nee toch. Vast niet. Toch?
Zou Zij eigenlijk al slapen, kan Zij eigenlijk wel gaan slapen? Ze zal mij toch in de gaten moeten houden? Ik moet maar ineens iets mankeren, stikken in mijn eigen speeksel of zo. Die cola boert mij ook steeds op. De gaten waar mijn polsen door zitten zijn best klein, het gaat nu ook irriteren, net als mijn nek.
Met die woorden sluit Zij de deur en blijf ik achter in het donker, Haar hoge hakken hoor ik weglopen en doen mij beseffen dat het nu gaat beginnen. Waar ik eerst nog wat ongelovig reageerde op Haar omschrijving laatst van een Nachtsessie, dringt nu tot mij door dat dit geen verkooppraatje of stoer verhaal was.