“Kus m’n pumps en bedank me voor de volkomen terechte afstraffing, sloofje.” Slaafs buigt André zijn hoofd, drukt hartstochtelijk zijn mond op de leren pumps en kust ze innig. “Dank U, Mevrouw, voor deze zeer leerzame afstraffing, dank U.” “Oké, Andrea! Spulletjes netjes opbergen voor donderdag, snel aankleden en wegwezen.
Was thuis je gezicht maar.” André trekt snel het schortje uit en brengt dit met zijn witte Birckenstocks naar de gang. Hij gaat naar boven, kleedt zich snel aan en neemt met een beleefde buiging afscheid van Natascha. “Neem mijn slipje mee en was het thuis netjes uit. Neem de vuilniszak mee en doe ‘m in de container. O ja! Vergeet onze afspraak van morgenochtend niet hė? Kwart voor elf sta jij voor de deur van het relatiebureau.” “Ja Mevrouw, ik zal er staan.” zegt André gedwee. “Mooi! Ingerukt mars nu.” André verdwijnt in de donkere nacht, het is toch weer over half twaalf geworden. Zijn onderbroek schuurt weer tegen zijn afgeranselde kont aan. Gauw naar huis en de zalf er op, denkt hij. En gelijk slapen, want met angst en beven denkt hij al aan morgen, aan de afspraak bij het IGSH. Wie weet wat voor vernederingen hem daar weer ten deel zullen gaan vallen.
Dinsdag 24 januari 2017 11:55 uur
Natascha ligt heerlijk in haar bad. Ze bemerkt dat het haar telkens weer uiterst aangenaam opwindt als ze André vernedert, commandeert en straft. Alleen daarvoor al zou ze de relatie met hem langdurig willen voortzetten. Afijn, morgen, bij het IGSH, zullen daarvoor de wegen definitief worden geplaveid en zal de nieuwe relatie tussen haar en André een formele en geformaliseerde status krijgen, door het IGSH volledig onderschreven. Dan krijgt zij van een toch redelijk officiële instantie de volledige zeggenschap over haar partner, die zij dan, zo voelt Natascha het althans, geautoriseerd haar slaaf kan maken. Wat een heerlijk idee……….
Woensdag 25 januari 2017 10.00 uur
Natascha heeft heerlijk geslapen. Ze heeft net ontbeten, heeft zich gedoucht en kleedt zich nu voor de kastspiegels aan. Ze kiest voor een mooie zwarte blouse met opengewerkte schouders en een vrij diep decolleté. Ze doet haar Marlies Dekkers beha eronder aan. haar strakke stretchjeans en haar hoog gehakte dij lange glad leren laarzen. Ze doet haar halflange nappaleren jas aan en stapt zeer goed gehumeurd de deur uit, op weg naar het IGSH.
Woensdag 25 januari 2017 10.55 uur
Natascha parkeert haar witte Volkswagen Beetle bij het IGSH. Braaf slaafje André staat al voor de deur te wachten, al vanaf kwart voor elf, zoals Natascha hem bevolen had. Ze stapt uit en hautain heupwiegend klikklakt ze op haar hoge laarzennaaldhakken op hem af, nagestaard door vele bewonderende mannen ogen en afgunstige vrouwenogen.
“Zo, dag sloofje. Ben je er klaar voor?” “Goedemorgen Mevrouw. Ja Mevrouw,” antwoord André onderdanig en met een lichte buiging. “Mooi, zo.” Natascha loop naar de deur en blijft ervoor stil staan. André volgt haar en stopt ook voor de deur. “Zou je de deur niet voor me open doen,” bitst Natascha terwijl ze met haar vingers knipt. Haastig houdt André de deur voor haar open. Ze gaat naar binnen en wordt hartelijk begroet door de receptioniste. “Ik zal Mevrouw Van Veenendaal melden dat u er bent.
Zal ik uw jas vast aannemen?” “Nee, hoor. Daar heb ik mijn personeel voor,” zegt Natascha en knipt weer in haar vingers. André komt snel op haar toe, doet onderdanig haar nappaleren jas uit en hangt deze keurig op een hangertje in de garderobe naast de receptie. De receptioniste knikt lachend: “Goed getraind,” zegt ze. “Nou, het gaat nog wel een hele tijd duren voor ik echt tevreden zal zijn,” zegt Natascha.
“Ik zal Mevrouw Van Veenendaal zeggen dat U er bent,” zegt de receptioniste en drukt op een kleine intercom. “Mevrouw Van Linschoten en haar sub zijn er, Ilse.” “Haar sub?” denkt André geschrokken. Veel tijd om er verder over na te denken heeft hij niet, want het geluid van hoge naaldhakken klinkt op de witte hardhouten vloer en Ilse van Veenendaal komt de receptie binnen.
André’s adem stokt. Ilse van Veenendaal ziet er prachtig uit. Ze draagt een enigszins streng uitziend antraciet grijs nappaleren mantelpakje met een getailleerd jasje en een strak, tamelijk kort kokerrokje. Onder het jasje draagt ze een laag uitgesneden wit t-shirt. Haar prachtige benen zijn gehuld in bijpassende grijze naad nylons en eveneens hoog gehakte elegante grijze nappaleren kuitlaarzen met spitse neuzen.
Ilse en Natascha begroeten elkaar hartelijk en wisselen wat woorden, waarbij Ilse André totaal negeert. Dan kijkt ze hem plotseling geringschattend aan. Haar prachtige ogen kijken dwars door André heen. “Zo, jij bent dus de oorzaak van de ontevredenheid van mevrouw Van Linschoten, subje,” zegt ze en het klinkt zo neerbuigend en vernederend en het zet André direct zo op z’n plaats dat hij niets anders weet uit te brengen dan een hakkelend “J..ja M..me..mevrouw.”
Hij krijgt een hoog rode kleur en durft alleen nog maar naar de grond te kijken. Ilse knipt in haar vingers en André kijkt haar snel weer onderdanig aan. “Jij blijft daar voor de deur staan wachten, met je ogen naar de grond en je handen netjes op je rug, tot Mevrouw Van Linschoten en ik klaar zijn met de voorbespreking over jou.” zegt Ilse terwijl ze op de gangdeur naar haar kantoor wijst. “Chantal,” zegt ze tegen de receptioniste, “als je klusjes of werkjes hebt kun je dit subje hier gebruiken. Ga je mee, Natascha?” Hautain lopen de dames klikklakkend op hun hoge hakken langs André en verdwijnen in het kantoor. Slaafs loopt André achter de dames aan en gaat voor de deur staan.
Was dit het laatste deel? Ik heb ze met veel plezier gelezen en hoop dat het nog even doorgaat.