Dit is het tweede deel van een blogpost. Lees eerst Mijn eerdere BDSM blogpost.
“Oké, oké het was niet mijn bedoeling om je omver te lopen! Geen reden om boos te worden!”
Eindelijk is hij Mijn spullen aan het oprapen. Het wordt tijd dat Mijn dag er beter uit begint te zien. Totdat Ik Mij iets realiseer… Deze keer ben Ik degene die een blos omhoog voelt kruipen. Mijn notitieblok staat vol aantekeningen voor O.M. en ligt open op de grond!
Ik houd automatisch Mijn adem in als de jongeman naar Mijn notitieblok reikt. Het lijkt alsof hij hapert met het oppakken voordat hij het blok in Mijn tas stopt. Had hij het gezien of verbeeld Ik Mijzelf dingen? Had hij enig benul wat erop stond? Kijkt hij Mij anders aan dan daarvoor? Ik word uit Mijn mijmeringen gehaald door zijn stem: “Hier zijn je spullen, nogmaals sorry voor het botsen.”
Wie niet waagt, die niet wint… “Volg.” Ik draai Mijn rug naar de jongeman toe en Ik loop het trapje af naar de coupé. Wat denk Ik wel niet! Ik laat een vreemde achter met Mijn tas! Tot Mijn verbazing zie Ik dat de hele coupé leeg is. Een oase van rust op deze drukke dag!
Ik ga zitten op een bankje en tot Mijn opluchting zie Ik dat de jongeman Mij gevolgd is. Hij lijkt Mij een student van ongeveer Mijn leeftijd. Dat is interessant… Ik gebaar hem te zitten. Hij plaatst de tas naast Mij en neemt tegenover Mij plaats.
De stilte en de spanning zijn om te snijden. Nijdig merk Ik op dat hij absoluut de kers op de taart is op een dag vol rampspoed. Grijzend kijkt hij terug. Dit maakt Mij nog kwader. Wat denkt hij wel niet? “Fijn dat jij zo geamuseerd bent!” snauw Ik hem toe. Zijn grijns wordt nog breder voordat hij reageert: “Ik heb nooit geweten dat kleine, driftige meisjes zo schattig kunnen zijn.”
Ik werd woest! Tenminste, totdat Ik in zijn vrolijke blauwe ogen keek… Ik was misschien toch een beetje van Mijn stuk gebracht. Mijn woede was in één klap weg. Ik mompel dat ik geen meisje meer ben en dat Ik al helemaal niet klein ben.
“Oh, een jaar of 19 denk ik zo?” Kwaad kijk Ik hem aan en Ik zeg dat Ik een twintiger ben.
“Je bent 20? Een jaartje is maar een klein verschil, niet zo muggenziften.” Zou grommen als een middel van communiceren opgevat kunnen worden?
“Nee, Ik ben ook niet 20 en het is onbeleefd om een Dame naar Haar leeftijd te vragen!”
“Awww, wat zijn we weer gepikeerd!” is zijn antwoord. Alsof hij het tegen een klein kind heeft! Kwaad keek Ik hem aan (zonder Mijzelf deze keer te verliezen in zijn ogen). “Als jij mijn humeur zo’n probleem vindt, dan doe je maar wat moeite om het te verbeteren.”
Ondertussen had Ik Mijn voeten uit Mijn pumps gehaald en legde Ik deze brutaal op zijn schoot. “Een voetmassage is welkom na zo’n lange dag.”
“En wat denk Je dat ik ben? Een masseur?” Ik kijk naar zijn verbaasde gezicht en antwoord nuchter: “Je ziet er niet uit als een masseur, nee. Op dit moment lijk je meer op een voetenbankje.”
Schatergelach vult de coupé. Met zijn vrolijke ogen kijkt hij Mij recht aan. “Wat ben je ook een brutaal nest, daar houd ik wel van.” Normaal gesproken zou Ik woest worden om zo’n opmerking, maar deze keer blijft het bij onschuldig blozen. Wat is hier in vredesnaam aan de hand?
“Normaal gesproken doe ik het graag langzaam aan, maar als zo’n knappe Dame graag intiem wil zijn, dan kan Ik hier moeilijk een probleem van maken…”
Verbaasd kijk Ik hem aan. Terwijl hij Mij in de ogen kijkt, voel Ik zijn heerlijk grote en warme handen op Mijn voet. Hij plaatst zijn duimen op een bepaalde manier en begint druk uit te oefenen. Wat voelde dit goed! Wat deed hij? Hoe wist hij dit? Wat was hij allemaal aan het blaten?
“Je weet toch wel dat de voeten van een vrouw tot de erogene zones behoren? Al die knooppunten… Veel vrouwen vinden het erg opwindend als ze een goede voetmassage krijgen.” En juist op dat moment moet hij Mij recht aankijken! God, wat is hij lekker (en de voetmassage is dat ook)…
Wacht, wat? Vind Ik hem wel echt aantrekkelijk of begint het gebrek aan seks parten te spelen? Met al die drukte is er van daten al helemaal geen sprake… Blozend wend Ik Mijn gezicht af.
Ik vraag Mijzelf hetzelfde af als wat Ik Mijzelf nu nog steeds afvraag: hoe ben Ik in die situatie beland? Ik ben altijd degene met de touwtjes in handen! Goed, Ik bloos weleens en Ik word ook heus weleens verlegen, maar zijn ogen…
Verbaasd merk Ik op dat Mijn station al omgeroepen werd. Een treinreis van twintig minuutjes lijkt ineens veel te kort. Hij pakt Mijn pumps op, plaatst ze aan Mijn voeten en zet Mijn voeten weer op de grond.
“Ik denk dat er bij zo’n brutaal nestje een zekere mate van brutaliteit nodig is om wat gedaan te krijgen.” Lachend kijkt hij Mij aan. “Wat is er? Niet gewend aan tegenspraak? Dan heb je nog wat te leren.” Hij pakt Mijn mobieltje uit Mijn tas en belt naar zijn eigen mobiel.
“En dat noemt Mij brutaal?!”
Hij geeft Me een knipoog en zegt dat Ik niet moet vergeten om uit te stappen. Verdomme! Ik gris Mijn mobieltje uit zijn hand en Ik haast Mij naar de uitgang. Ik sta nauwelijks op het perron of de trein achter Mij zet zich al in beweging. Juist op dat moment gaat Mijn mobieltje af. Een sms’je!
Ik betrap Mijzelf erop dat Ik zenuwachtig ben als Ik het sms’je van een onbekend nummer open. In het sms’je staat niet meer dan: “Mark, aangenaam.” Kattig sms Ik terug dat Ik geen Mark heet/ken, dus dat hij de verkeerde persoon voor zich heeft.” Zijn sms’je volgde al snel: “Dan zet ik jou maar onder brutaal nest.” Verdwaasd liep Ik het perron af. Ik ben verliefd?
Geweldige dialoog Meesteres Deana! Ik kan me voorstellen dat een hart sneller gaat kloppen van zoiets, dit lijkt wel regelrecht uit een (goede) film 🙂
Ik moet ook eens wat meer lef tonen in de (real life) omgang met vrouwen. Dat wordt zonder uitzondering altijd gewaardeerd. Voor mij valt hier wat uit te leren ook nog 🙂
Zou een interessante film zijn als dit soort dingen erin voorkomen… Het zou misschien zelfs Mijn afkeer voor romantische films een beetje doen verminderen.