Schuld, berouw en boetedoening deel 28

Vrijdag, 26 januari 2017 – 11:00 uur

Natascha en Katja hebben heerlijk uitgeslapen en zitten in hun ochtendjasjes aan het ontbijt. Katja heeft een oosterse van zwart satijn, met op de rug een Japanse geisha. Natascha heeft een donkerpaarse, ook van satijn. Ze genieten nog uitgebreid na van de vorige avond.
“Hoe zou ons sloofje het op cursus hebben bij het IGSH,” vraagt Katja.
“Zwaar! Heel zwaar! Ilse en Chantal zijn allebei superDominatrixes. Die Chantal is geloof ik pas 18, maar een echte bitch! Ze zijn altijd in het leer, stilettohakken en heerlijk geraffineerd gemeen.” antwoordt Natascha vrolijk.
“Arme Andrea.” spot Katja. “Krijgt ze daar ook met de zweep?”
“Absoluut!”, antwoordt Natascha. “Ze zijn daar heel erg streng.”
“Mooi”, zegt Katja, “hoe meer slaag, hoe weker die gaat worden. Zeker nu die gekuist is.”
“Zeker weten. Maar nu even zijn rooster. Weet jij wanneer die meiden van de manege hem als poetssloof willen?”
“Nou, ik ga gelijk even rondbellen, dan kunnen we een efficiënt rooster maken”, antwoordt Katja.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Goed! Ik laat hem morgen namelijk mijn hele huis van top tot teen schoonmaken. Dus alle kasten bovenop stofvrij, alle kasten leegmaken, stoffen en soppen, de trappen dweilen plus alle vloeren, ramen en houtwerk zemen, kortom: beetje grote schoonmaak. Ook moet hij het kleine kamertje voor zichzelf bewoonbaar maken, want ik wil met ingang van zondag al volledig over sloofje kunnen beschikken. En maandag moet sukkeltje voor zijn eerste dag naar de manege.” zegt Natascha. “Ik heb trouwens op de manege een oude overall op de kop getikt.” vervolgt ze. “Volgens mij is die nog van Jan geweest. Zo’n ouderwetse, oudroze overall, met een bommenluik voor als die moet plassen of poepen.”

Wat een heerlijke vernedering weer, en dan die roze laarsjes! Te gek!

“Hahahaha!!” lacht Katja uitbundig. Ze ziet het voor zich.
“Ja, lachen hè!” zegt Natascha. “En je gaat nog meer lachen als je ziet wat ik er op heb laten zetten bij de printshop.” Natascha staat op en loopt naar de gangkast. Even later komt ze binnen met de overall en ook nog twee roze rubberen enkelkaplaarzen. Katja schiet in de lach, en als Natascha de print op de rug van de oude overall ziet komt ze haast niet meer bij van plezier. Laarzenpoetsknecht staat er met grote letters.
“Wat een heerlijke vernedering weer,” lacht Katja. “En dan die roze laarsjes! Te gek!” Katja pakt de overall van Natascha aan om hem te bekijken. “Gadver, Natas! Hij stinkt! Heb je ‘m niet gewassen!” Ze gooit hem als een vod op de grond. De overall ruikt muf en schimmelig en er hangt een sterk zweetlucht aan. Bovendien, ziet Katja, is hij eigenlijk totaal versleten. Overal dunne slijtplekken en her en der scheurtjes en gaatjes.

Als ik het zo bekijk is ie 7 dagen per week, 18 uur per dag volledig bezet met allerlei taken waarbij ie ook nog eens hard moet werken

“Welnee!” lacht Natascha. “Hij moet er keihard in werken, dus gaat ie vanzelf weer stinken. Onderdeel van de vernedering.”
“Jij bent écht een heerlijke bitch geworden”, zegt Katja tevreden lachend. “Vanmiddag komt die sukkel onze rijlaarzen brengen. Kan die alles gelijk passen en even showen.”

Katja belt alle dames die André als poetssloof willen. Ze drinken koffie en maken daarna een uitgebreid en overvol werkrooster voor André. “Mooi! Als ik het zo bekijk is ie 7 dagen per week, 18 uur per dag volledig bezet met allerlei taken waarbij ie ook nog eens hard moet werken. Heerlijk! Dat zal ‘m leren mij te belazeren.” zegt Natascha wraakzuchtig.
Katja lacht. “Benieuwd hoelang ie het volhoudt.” zegt ze.
“O, je weet dat hij helemaal idolaat van mij is,” antwoordt Natascha, “dus gaat dit werken, let maar op.”

Vrijdag 26 januari 2017 14:15 uur

De bel gaat. “Daar is sloofje.” zegt Natascha geamuseerd. “Vijf minuten laten staan maar.” De dames hebben inmiddels hun ruiterkledij aan en hangen lekker lui met opgetrokken benen op Natascha’s leren loungebank. Na een tijdje staat Natascha op, loopt naar de voordeur en doet die open. Voordat sukkeltje André z’n onderdanige begroeting kan doen, bitst ze staccato een bevel: “Deur sluiten, op jouw knieën voor de kamerdeur zitten. Beleefd kloppen. Wachten op toestemming om binnen te komen. Daarna de kamer in kruipen. Rijlaarzen meenemen.” Ze keert zich vrijwel gelijk om en heupwiegt in haar prachtige strakke rijbroek de kamer in en vlijt zich weer naar Katja op de bank.
“Ja Mevrouw.” zegt André nog timide. Hij zit nog volledig in zijn onderdanigste slavenmodus na de intensieve cursus van zojuist. Hij zet de tas met glimmend gepoetste rijlaarzen neer en doet zijn jas uit. Dan slaat de twijfel toe. Wat had Natascha nou precies gezegd. Ze zei niets over zijn schortje en Birckenstocks. Maar hij twijfelt of hij zomaar zónder naar binnen mag gaan. Hij neemt het zekere voor het onzekere, kleedt zich razendsnel uit, doet het vernederende schortje en de Birckenstoks aan, pakt de tas met rijlaarzen, knielt voor de kamerdeur en klopt schuchter aan. Het duurt zeker weer vijf minuten en André krijgt al pijn in zijn knieën als de geaffecteerde stem van Katja “Binnen!” roept. Hij opent de deur en kruipt met de tas met rijlaarzen de kamer in.

“O kijk nou!” Natascha schiet in de lach. “Trutje heeft haar werkschortje en Birckenstockjes al aan gedaan. Dat had ik helemaal niet eens gezegd.”
“Dat betekent dat ze goed is afgericht en zich het daarbij behorende gedrag al keurig weet aan te meten.” zegt Katja geaffecteerd en beveelt met luide stem: “Begroet ons, dienstmeid!” Ze knipt daarbij een paar keer hautain in haar vingers. André kruipt naar de loungebank en blijft op handen en voeten vlak voor de Dames staan.
“Goedemiddag Dames. Ik heb Uw rijlaarzen gepoetst en vraag U nederig wat ik nog meer voor U mag betekenen.” André voelt zelf ook dat hij nog volledig in een zeer slaafse modus zit, maar het windt hem eigenlijk heel erg op. Hij voelt zijn kleine pikje zwellen, hetgeen de zeer beperkte ruimte in de kuisheidskooi hardvochtig verbiedt. Natascha ziet het bonte pallet aan striemen op André’s door Ilse en Chantal afgeranselde reet, waar André rijkelijk Arnicazalf op heeft gesmeerd.

Ook Natascha’s andere voet moet hij nederig kussen

“Zozo, sloofje. Ik zie dat Mevrouw Van Veenendaal niet helemaal tevreden was over jouw eerste cursusdag.”
Katja schiet in de lach. “Zo te zien heb jij ook met de cane gehad, is het niet, meid?”
“Ja Mevrouw”, knikt André slaafs.
“Jij gaat ons trouwens straks maar eens uitgebreid vertellen hoe het gegaan is”, zegt Natascha en ze steekt lui haar rechtervoet naar André’s gezicht. “Jij mag de zool van mijn voet kussen, sloofje.” André kruipt naar voren en kust integer Natascha’s voetzool. Haar voet is heerlijk zacht en glad en ruikt naar badolie. André kust zachtjes de hele voetzool en ook daar raakt hij weer opgewonden van. Hij voelt de drukkende pijn van zijn verboden erectie wel, maar vreemd genoeg deert het hem niet meer zo. De pijn is een onderdeel van zijn boetedoening, beseft hij en daarbij wil hij de Dames niet meer laten blijken dat hij pijn heeft. Niet uit misplaatste trots of zo, nee, het is meer dat hij de Dames niet meer wil storen of lastig vallen met zijn gekerm. Het lijkt wel of Katja het door heeft.
“Braaf slaafje.” zegt ze goedkeurend. “Absoluut! Ons sloofje maakt goede vorderingen”. Ook Natascha’s andere voet moet hij nederig kussen en daarna wil Katja uiteraard een zelfde begroeting. Katja teast André door met haar voet zachtjes over zijn gezicht te wrijven terwijl hij haar voetzool kust. Tevens zoekt haar andere voet nog even plagerig zijn onder de CB6000s uitstekende ballen op, maar André reageert zeer gelaten. Hooguit een licht zuchtje ontsnapt uit zijn neus.
“Wat fijn dat ik niet meer embarrased hoeft te raken door ongepaste groei van bepaalde volslagen nutteloze lichaamsuitsteeksels, Andrea. De kuisheidskooi is een heel probaat middel, vind jij niet?” zegt Katja vrolijk en duwt nog even extra hard met haar voet tegen André’s kaalgeschoren ballen.
“Ja, Mevrouw”, zucht André. “Dank U, Mevrouw.” De Dames lachen hartelijk om de ultiem slaafse André, die fanatiek de zool van Katja’s voet blijft kussen.
“Nu nog even de andere voet, meid”, en Katja knipt weer arrogant in haar vingers. Ook deze voet wordt door André met alle egards en uiterst respectvol gekust. Na een paar minuten is Katja het zat en duwt André met haar voet van zich af. “De rijlaarzen!” bitst ze. “Laat eens zien of jij jouw best hebt gedaan.” André pakt de tas en haalt de grondig schoongemaakte en glimmend gepoetste rijlaarzen van Natascha en Katja eruit en houdt ze voor de Dames omhoog.
“Mmmm! Mooi zo, jouw poetskwaliteiten verminderen niet”, zegt Natascha tevreden. “Ik zou niet willen dat ik komende week teleurgesteld in jou zou raken als ik jou als laarzenpoetsknecht aan de manege verhuur.
“Nee Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
“Jij mag de rijlaarzen aan onze voeten doen, sloofje”, beveelt Natascha. André doet de rijlaarzen onderdanig bij de Dames aan, die daar zichtbaar van genieten. Daarna commandeert Natascha: “Kleed je trouwens maar uit, want jij moet even iets passen.” Snel doet André zijn schortje af en zijn werksandaaltjes uit. Naakt knielt hij voor de Dames. Katja kan het niet laten en strijkt nog even met de neus van haar leren rijlaars onder zijn naakte ballen, André krimpt een heel klein beetje ineen, maar houdt zich groot. Natascha staat op en pakt een plastic tas die naast één van de stoelen staat. Ze gooit die naar André, knipt in haar vingers en commandeert: “Naar de gang kruipen, aantrekken en als jij klaar bent weer op jouw knieën voor de deur en netjes kloppen.”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw”, en snel kruipt hij er met de plastic tas vandoor. Op de gang opent André het tasje. Er komt een muffe zweetlucht uit. Hij haalt de inhoud eruit en ziet de oude versleten roze overall. Ook ziet hij op de rug de print “laarzenpoetsknecht” en dan de korte, babyroze enkel kaplaarzen. André is blijkbaar de vernedering voorbij, want hij trekt zonder bijgedachten de overall en de laarzen aan en is al blij, ja dankbaar zelfs, dat alles hem past: de overall is hooguit iets te groot, maar de laarzen zijn precies zijn maat. Hij gaat op zijn knieën voor de kamerdeur zitten en klopt beleefd. Na drie minuten hoort hij de commandostem van Natascha. “Binnen!” Zachtjes opent hij de deur en kruipt slaafs naar binnen, tot voor de Dames, die zeer geamuseerd naar de nieuwe outfit kijken.

Als dat gebeurt, neem jij onmiddellijk de houding aan waarin jij nu ligt en knoop jij zelf direct jouw luikje open

“Ga eens staan, sloofje, en laat je eens bekijken. Draai maar eens rond”, beveelt Natascha. André staat op en poseert knullig voor de Dames, die hem van top tot teen bekijken. “Mooi passend, qua maat”, zegt Natascha. “Ook de overall, zo te zien. Doe je armen omhoog.” André gehoorzaamt direct. “Keurig hoor! En heb je gezien dat jij hem niet helemaal hoeft uit te trekken als jij naar de wc moet?”
André knikt en zegt onderdanig: “Ja, Mevrouw.”
“Jij hoeft dus ook geen onderbroek aan onder deze overall, gesnapt?” vervolgt Natascha streng.
“Ja Mevrouw”, klinkt het weer serviel.
“Ja, dat is reuzehandig”, zegt Katja terwijl ze opstaat, “maar óók voor nog iets anders laarzenpoetsknechtje. Ga maar eens op je knieën zitten met jouw armen en je voorhoofd plat op de grond.” André gehoorzaamt onmiddellijk. Katja loopt naar de gang en komt terug met haar lange leren rijzweep. “Stel nu, knechtje, dat jij komende week een foutje maakt bij het poetsen van de rijlaarzen en er blijft ergens een spatje modder zitten, dan hebben de Dames van de manege de volledige vrijheid om jouw daar direct op aan te spreken.” Terwijl Katja dit zegt, zet ze de hak van haar rechterrijlaars in de nek van André en drukt zijn hoofd wat vaster tegen de grond. Ze vervolgt: “Als dat gebeurt, neem jij onmiddellijk de houding aan waarin jij nu ligt en knoop jij zelf direct jouw luikje open. Vooruit!” Katja laat even haar rijzweep door de lucht fluiten. Gehoorzaam, maar moeizaam vanwege zijn houding, steekt André zijn armen naar achteren, maakt de 4 knopen los en doet de kontflap van de overall naar beneden, zodat zijn rood geranselde reet kwetsbaar vrijkomt. “Ik speel nu even een ontevreden Dame, knechtje. Let op!” en met geaffecteerde stem zegt ze: “Zeg eens, nieuw laarzenpoetsknechtje, ik heb zojuist mijn dure leren rijlaarzen van jou terug gekregen en nu zie ik dat er op de neus nog een lelijke moddervlek zit. Nu weet ik wel dat jij net nieuw bent en jij nog héél véél moet leren. Echter: leren gaat hier bij ons op de manege altijd met de rijzweep. Steek jij jouw kontje dus maar even in de lucht en tel braaf mee.”

Oh my god! Wat een vertoning! Dit houden we er absoluut in op de manege. Die meiden worden gék

Natascha staat te hikken van de lach om het door Katja opgevoerde toneelstukje, maar André doet braaf zijn kont in de lucht. De lange rijzweep fluit door de lucht en André krijgt vijf felle, snijdend striemende slagen op zijn toch al gevoelige reet. Hij telt braaf de slagen mee en bedankt Katja daarna zeer serviel voor de leerzame les, waarbij hij zeer slaafs haar rijlaarzen kust. Natascha heeft het niet meer. “Oh my god! Wat een vertoning! Dit houden we er absoluut in op de manege. Die meiden worden gék!” Ook Katja moet lachen. Dat ze zoveel plezier aan hun slaafje zouden beleven hadden ze niet gedacht.
“Oké, sloofje. Knoop je kontluikje maar weer dicht.” commandeert Natascha dan. “En overeind! Op je knieën voor ons en vertel hoe jouw eerste cursus bij het IGSH is geweest.”