Kleren passen

Ik heb de eer om samen met mijn Meesteres te mogen shoppen. We lopen door de drukke winkelstraat en overal zie ik grote borden met ‘uitverkoop’ hangen. Geliefden lopen hand in hand, kinderen smullen van hun ijsjes en hangjongeren doen hun best om zo stoer mogelijk over te komen.

Samen lopen we de V&D binnen. Koopt mijn Meesteres hier Haar kleding? Stiekem had ik andere winkels in gedachten, maar dat houd ik voor mezelf. Als mijn Meesteres zich in de V&D gelukkig voelt, dan voel ik me ook gelukkig. Met een opgewonden gevoel loop ik achter Haar aan richting de vrouwenafdeling.

Terwijl ik erover fantaseer hoe het zou zijn om de kleding te mogen keuren die mijn Meesteres gaat passen in het pashokje, voel ik mezelf warm worden. Het is een opwindend vooruitzicht en ik kan merken aan mijn Meesteres dat ze mijn gedachten kan lezen. Ze kijkt naar me om en glimlacht ondeugend naar me. Waar heb ik dit aan verdiend?

Mijn Meesteres is aangekomen bij de lingerieafdeling. Ze bekijkt de vele setjes en lijkt er lang over na te denken. Uiteindelijk slaat Ze de hand op een roze setje dat bestaat uit een half doorschijnend slipje en een sexy bh met zijden versieringen.

Ik ben helemaal in mijn nopjes en een nieuwe vlaag van warmte overspoelt me als ik mijn Meesteres in de gekozen lingerie voor het oog haal. Weer glimlacht Ze naar me.

Nadat Ze lange, zwarte kousen uit het schap gepakt heeft, loopt Ze naar de jurkjes. Er zijn vele soorten en maten, maar ik weet dat mijn Meesteres een goede smaak heeft. Het wordt een babyblauw zomerjurkje, versierd met witte en rode bloemetjes. Schattig, denk ik bij mezelf. Uiteindelijk loopt Ze naar de schoenenafdeling en kiest voor open schoenen met hakken.

Mijn gedachten worden volledig in beslag genomen door de lingerie en het jurkje. Dromerig loop ik achter mijn Meesteres aan richting het pashokje. Zo goed mogelijk probeer ik mijn erectie verborgen te houden bij het vooruitzicht om mijn Meesteres in de gekozen outfit te mogen zien. Eenmaal bij het pashokje aangekomen, draait mijn Meesteres zich abrupt naar me om. Weer dat lachje…

‘Zo, slaaf.’ Haar stem klinkt opgewekt. Ze is vrolijk en Ze straalt. Beeld ik het me nu in, of is ze opgewonden?

Mijn Meesteres doet het gordijn van het pashokje open en gebaart me naar binnen te gaan. Ik moet schakelen. Wil Ze dat ik erbij ben als Ze het gaat passen? Onmogel… Het kwartje is gevallen. We zijn niet voor mijn Meesteres wezen shoppen, maar voor mij!

Als ik wil tegenpruttelen, kijkt Ze me bijzonder dominant aan. Dit is de Meesteres die ik ken. Mijn opgewonden gevoel maakt plaats voor een gevoel waarin ik klein ben. Waarin ik het jongetje ben dat niets te zeggen heeft, terwijl Mama uitgebreid met haar eigen ding bezig is.

Ik weet wat me te wachten staat als ik niet gehoorzaam en ik besluit het pashokje te betreden. Ondanks deze vreemde wending, begint de opwinding toch weer op te borrelen. Ja. Het vooruitzicht dat ik deze vrouwenkleding aan moet trekken, maakt me warm.

Als ik het gordijn weer dicht wil schuiven, houdt mijn Meesteres me tegen. Het is duidelijk dat Ze mee wil kijken. Enigszins gegeneerd begin ik mijn kleding uit te trekken totdat ik volledig naakt ben. In deze openbare ruimte voel ik me niet alleen naakt, maar ook zeer kwetsbaar. Gelukkig staat mijn Meesteres er zo voor dat niemand echt iets kan zien. Althans, dat hoop ik…

Ik neem het vrouwenslipje in mijn handen en ik kan voelen hoe zacht de stof is. Direct begin ik me af te vragen waarom dit stukje vrouwenondergoed zo duur is. Het is een mooi slipje, maar uit heel veel stof is het niet gemaakt.

Ik besluit er niet langer bij stil te staan, waardoor ik weer tot het besef kom dat ik dit slipje aan moet trekken. Mijn gedachten zijn weer terug in de realiteit en met een warm gevoel vanbinnen stap ik in het slipje.

Ik trek het stukje ondergoed omhoog en hoe verder ik kom, hoe strakker het gaat zitten. Ik hoop vurig dat het niet gaat scheuren. Als het dan uiteindelijk om mijn edele delen zit, die de stof amper bedekt, haal ik opgelucht adem.

‘Kijk in de spiegel, slaaf.’

Ik doe wat me opgedragen wordt en ik zie tot mijn schaamte dat ik een erectie heb. Mijn eikel komt boven de rand van het slipje uit en ik begin een rood hoofd te krijgen.

‘Het staat je mooi…’

Mijn Meesteres glimlacht naar me en overhandigt de kousen. Net als het slipje gaan deze uiterst moeilijk aan, maar gelukkig scheuren ze niet. De bh volgt en ondanks dat ik niets heb om hem mee op te vullen, begin ik me steeds meer een vrouw te voelen.

Ik kijk weer in de spiegel en laat mijn ogen over de vrouwelijke lingerie glijden. Het ziet er mooi uit en vreemd maar waar: ik begin me er prettig in te voelen.

Opgewonden begin ik aan het jurkje. Ik heb geen idee hoe het aan moet, maar gelukkig helpt mijn Meesteres een handje. De rugsluiting gaat helaas niet volledig dicht, maar dat geeft niets.

Het enige wat ik zie, is de voorkant en daar gaat het nu om. Bij elke beweging kijk ik in de spiegel en elk stukje vrouwelijk stof voel ik strak tegen mijn lichaam zitten. Het voelt heerlijk en mijn erectie begint pijnlijk aan te voelen, zo hard ben ik.

Ik zie dat mijn Meesteres rekening gehouden heeft met de schoenen. Het is niet mijn juiste maat, maar ze zijn zeer zeker groter dan de maat van mijn Meesteres zelf. Dankbaar geef ik Haar een waarderende blik en wanneer ik de schoenen aan heb – het staan is nog wel eventjes wennen op hakken – kijk ik voor de laatste keer in de spiegel.

Als ik naar mijn lichaam kijk, zie ik een vrouw, maar wanneer ik naar mijn gezicht kijk, zie ik mezelf, een man. Direct begin ik een pruik en make-up te missen. Dan ben ik volledig een vrouw. Hoe heerlijk zou dat wel niet zijn?

Mijn Meesteres kijkt me goedkeurend aan. Ze heeft inmiddels mijn kleding in een tas gedaan en gebaart me naar buiten te komen. Ik blijf stokstijf staan. Naar buiten? Waar andere mensen me kunnen zien? Mijn erectie is binnen no-time verdwenen en een schaamtegevoel overspoelt me.

‘Tot nu toe heb je het goed gedaan, slaaf. Maar ik zou nog trotser op je zijn, als je je eigen outfit ook kunt afrekenen.’

Afrekenen? Aan de kassa? Ik begin me weer klein te voelen en eventjes twijfel ik, tot ik weer aan de woorden van mijn Meesteres denk. Trots op me. Trots… Het woord alleen al windt me op. Ik doe alles om mijn Meesteres te behagen.

Als een echte man zet ik me over het schaamtegevoel heen en stap ik uit het pashokje. Ik kijk om me heen en ik zie mensen kijken, maar het doet me niets. Mijn Meesteres is trots op me en dat is wat telt. Samen lopen we naar de kassa en daar aangekomen, overhandigt Ze mijn portemonnee.

Met opgeheven hoofd laat ik de kaartjes van mijn outfit scannen tot aan het slipje toe. Ik reken af en ik besef dat ik dit nooit meer zal vergeten. Dit zal me altijd bijblijven. Ik ben een levenservaring rijker en nu ik tot het besef ben gekomen dat deze gedaante zo goed aanvoelt, weet ik dat ik dit vaker ga doen. Ik voel me herboren en dat dankzij mijn Meesteres.