Schuld, berouw en boetedoening – deel 36

“Ja, Mevrouw. Dank U Mevrouw”, klinkt het slaafs en al snel is André, op zijn knieën, haar voetjes met de zachte crème aan het verwennen.
“Mmmm. Zalig subje! Ga maar verder omhoog en doe mijn benen ook maar.”
“Ja Mevrouw. Tot Uw dienst Mevrouw.” Langzaam masseert hij Natascha’s heerlijke benen met de zijdezachte crème. Via de enkels en de kuiten werkt hij langzaam omhoog naar haar knieën. Het windt hem in hoge mate op. Pijnlijk ervaart zijn pikje weer de zeer beperkte ruimte die zijn strenge kuisheidskooitje biedt. Hij zucht gelaten, hetgeen Natascha niet ontgaat. “Toch geen stoute gedachten, hè antje?” vraagt ze geamuseerd.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

André zit nu op zijn knieën met zijn gezicht ter hoogte van haar buik

“Nnnee, nee Mevrouw.”
“Mooi zo! Want dat kunnen we niet gebruiken natuurlijk! Je mag nu mijn bovenbenen doen.”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.” Natascha gaat staan en draait wellustig met haar heupen, terwijl ze met haar handen langs haar goddelijke lichaam strijkt. André zit nu op zijn knieën met zijn gezicht ter hoogte van haar buik. Hij wrijft zachtjes de crème op haar bovenbenen. Natascha draait af en toe om André goed zijn werk te kunnen laten doen. Ze legt daarbij steeds haar hand op zijn hoofd. “Doen mijn billen, sloofje.” Natascha draait haar heerlijke kontje naar hem toe.
“J… jjja Me…, Mevrouw.” André laat er weer een zucht op volgen. Zijn kleine pikje drukt keihard tegen de meedogenloze voorkant van zijn peniskooitje aan. Hij is enorm opgewonden van Natascha’s prachtige lichaam.
“Wat is er toch, antje, dat je steeds zo moet zuchten?” vraagt Natascha vriendelijk. “Weet je zeker dat je geen rare gedachten hebt nu?”
“U… U b… bbbent zo ont… ontzettend mooi, Mevrouw.”
“Ja! Dat weet ik zelf ook wel!”, zegt Natascha hautain. “En??!”
“D… d… dat w… w… wwwindt mij zo op, Me… Mevrouw.” Natascha draait zich om en kijkt André hooghartig aan.
“Laat mij eens even kijken.” Natascha kijkt naar de CB6000s. Ze ziet dat André’s pikje er zo hard tegenaan drukt dat het eikeltje helemaal bloedeloos wit knel zit. In zijn lies ziet ze een zwelling waar het bloed wordt geblokkeerd.

En nu mijn billen, geil trutje!

“Tsk! Wat een onzin is dit nu! Jij moet die pijn maar gewoon leren te verdragen sloofje! Geen gezucht en geweeklaag, begrepen!? Jij wilt zo nodig opgewonden raken, dus zijn de consequenties ook voor jou. Ik wil op geen enkele manier dat jouw werk daaronder lijdt en ik wil zéker niet jouw stomme gezucht horen.”“J… ja Mevrouw.” Natascha bukt zich en speelt nog even plagerig met André’s tepels. Hij waagt het niet meer om ook maar de geringste reactie te geven.
“Zie je? Jij kunt je best beheersen! Als je maar wilt!” Ze geeft hem een kletsende oorvijg.
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
“En nu mijn billen, geil trutje!”
“Ja Mevrouw. Tot Uw dienst, Mevrouw.” Slaafs begint hij de verrukkelijke billen van Natascha met de crème in te wrijven. Als hij daarmee klaar is schikt Natascha nog even het natte slipje goed over zijn gezicht en commandeert hem op zijn knieën in de hoek van de kamer te gaan zitten, met zijn gezicht naar de muur. Natascha pakt een schoon slipje uit de la, een paar korte sokjes en een push-up bh en trekt deze aan. Dan doet ze haar skinny jeans aan en een laag uitgesneden zwart T-shirt met lange mouwen. Ze gaat op bed zitten en knipt met haar vingers.
“Doe mijn laarzen aan, sloofje!”

André kruipt uit de hoek en pakt de leren dijlaarzen met plateauzolen die hij al had klaargelegd, Hij kruipt naar Natascha, die al arrogant een been vooruitsteekt. Geknield doet André haar de laarzen aan. Dan staat ze op, bekijkt haar spiegelbeeld in de kastspiegel en gaat haar haar borstelen.
“Ik ga me opmaken, antje, Jij gaat de badkamer opruimen. O, en geef het belletje even aan, ja?”
“Ja Mevrouw.” André staat op, maakt een buiging en gaat naar de badkamer. Hij pakt het dienstbodebelletje en brengt het naar Natascha. Dan gaat hij terug, laat het bad leeglopen, doet de handdoeken die Natascha gebruikt heeft in de wasmand en maakt het bad grondig schoon. Hij dweilt de vloer, zet alle spulletjes die Natascha heeft gebruikt weer netjes op zijn plaats en hangt schone handdoeken op. Daarna gaat hij naar beneden en gaat op het roze poefje verder met het bestuderen van het gebarenboek.
Natascha komt naar beneden. André staat op van zijn poefje en en kijkt naar de grond. Natascha loopt naar hem toe. Ze heeft haar korte rijzweepje in haar hand.
“Goed zo sloofje!” complimenteert Natascha hem. “Dat vind ik een goede gewoonte, dat jij opstaat en je dienstwillig beschikbaar toont als ik entree maak. Hou dat er in! Vorder je een beetje met je boekje?” André kijkt Natascha onderdanig aan. Ze is weer prachtig streng en dominant opgemaakt. Bovendien torent ze nu op haar 5 centimeter hoge plateauzolen en 20 centimeter hoge stilettohakken haast een kop boven hem uit, zodat hij slaafs omhoog moet kijken. Hij ruikt haar heerlijke parfum en haar frisse adem.
“Ja, Mevrouw”, klinkt het slaafs.
“Mooi! Gaan we straks oefenen. Ga jij nu eerst maar mijn fijne lingerie op de hand wassen en netjes boven ophangen, antje.” André maakt een buiging.
“Ja Mevrouw. Tot U dienst, Mevrouw.”

Ultieme onderdanigheid, dienstbaarheid en zorgzaamheid

Op een vreemde manier begint hij zich in zijn toch zeer nederige rol prettig te voelen. Hij vindt het fijn om zijn uiterste best te doen om Natascha zo goed mogelijk te dienen. Hij heeft zichzelf al een attitude aangemeten van ultieme onderdanigheid, dienstbaarheid en zorgzaamheid. Hij is attent, let heel goed op mogelijke wensen, vragen en bevelen van Natascha en probeert hierop te anticiperen. Hij beseft heel goed dat complimentjes richting zijn kant zeldzaam zullen zijn, maar als Natascha enige tevredenheid laat blijken maakt dat hem al gelukkig. Gauw gaat hij naar boven en maakt een handwarm sopje. Hij pakt de doos met Natascha’s lingerie. Twee beha’s, zes slipjes, vier panty’s, een paar naadnylons en drie paar passokjes. Hij durft absoluut niet aan haar slipjes te ruiken om opgewonden te raken. Het slipje wat Natascha over zijn gezicht heeft vastgezet is al tantaliserend genoeg. Hij wast en spoelt en hangt daarna de lingerie op een droogrekje op zolder. Dan klinkt het dienstbodebelletje. André haast zich naar beneden en meldt zich bij Natascha, die achter haar pc zit.

Hij maakt een buiging en zegt beleefd: “Waarmee mag ik U dienen, Mevrouw?”
”Ik lust nog wel een kopje koffie, antje.”
“Ja Mevrouw” en weer volgt zo’n serviel buiginkje. Natascha ziet het met grote tevredenheid aan.
André gaat koffie zetten en serveert onderdanig en met een buiging een kopje aan zijn Mevrouw. Natascha neemt het hautain, zonder André ook maar een blik waardig te gunnen, aan en wuift hem verveeld weg. André buigt en gaat op een holletje naar de zolder. Hij hangt de laatste lingerie op het droogrekje. Als hij naar beneden loopt, klinkt het belletje al weer. Hij spoedt zich naar Natascha, die lekker lui op de leren loungebank ligt en meldt zich slaafs bij haar.
“Oké, geef mij nu jouw boekje maar eens even aan.” Haastig pakt André zijn lesboekje.
“Alstublieft Mevrouw.” Hij maakt er een onderdanig buiginkje bij. Hij ervaart dat er al automatisme in zijn serviliteit ontstaat. Het ontgaat Natascha niet. Zij slaat het boekje open, bestudeert het en bladert er wat in. Er verschijnt een glimlachje op haar gezicht.
“We gaan beginnen, sloofje”, zegt ze enthousiast.
“Jij mag mijn slipje nu afdoen, dat mag straks in de wasmand. Ga de kamer uit en wacht tot je mijn belletje hoort.”
“Tot Uw dienst, Mevrouw.” André doet het inmiddels opgedroogde slipje met de elastieken voorzichtig van zijn gezicht. Weer dat slaafse buiginkje. Dan verdwijnt hij. Natascha pakt een pen en streept her en der wat aan. Zo bladert ze de eerste twee hoofdstukken door en stipt allerlei verschillende soorten non-verbale commando’s aan. Dan slaat ze haar gelaarsde benen over elkaar en luidt het dienstbode belletje. Vrijwel onmiddellijk wordt op de deur geklopt. Natascha wacht een volle minuut en roept dan met arrogante geaffecteerde stem: “Binnen!” De deur gaat open en op een drafje komt André binnen, stopt voor Natascha, maakt een buiging en zegt timide: “Waarmee mag ik U van dienst zijn Mevrouw?” Natascha knipt in haar vingers en houdt daarna haar rechterhand met vier vingers naar beneden. Onmiddellijk gaat André op handen en knieën voor haar zitten. Natascha legt haar gelaarsde benen op André’s rug.

Deze drie gebaren deed Natascha in slechts één seconde

Zo blijft ze even zitten en bladert in het boekje. Dan knipt ze weer in haar vingers, haalt haar laarzen van zijn rug, wuift met haar rechterhand van zich af, wijst dan met haar wijsvinger naar de grond en houdt tenslotte twee vingers naar beneden. Deze drie gebaren deed Natascha in slechts één seconde. André kruipt op zijn knieën naar achteren, gaat rechtop op zijn knieën zitten, buigt zijn hoofd en kijkt onderdanig naar de grond. Natascha lacht geamuseerd. Ze knipt in haar vingers, wijst naar haar laarzen en maakt met haar handpalm naar boven een wrijfbeweging. André kruipt naar haar toe. Natascha steekt haar rechterlaars naar voren en André bukt zich diep voorover. Als een hond likt hij de plateauzool van haar laars en zuigt de 20 cm hoge stilettohak schoon. Natascha geniet. Sloofje André doet bijna alles goed van de eerste twee hoofdstukken van het boekje. De dingen die hij fout doet, noteert ze en daar krijgt hij direct straf voor, dat heeft Ilse haar uitdrukkelijk geadviseerd. Hij heeft zeven gebaren fout. Natascha maakt het gebaar waarbij André met zijn hoofd op de grond moet liggen en zijn reet zo ver mogelijk omhoog moet doen. Ze staat op, wipt de banden van zijn schortje met het lusje van haar korte rijzweepje handig van zijn billen.
“Zeven fout. Elke fout vijf zweepslagen. Hoeveel zijn dat er dus, antje?” vraagt Natascha hautain.
“Vij… Vijfendertig Mevrouw.”

Natascha geeft hem vijfendertig rijzweepslagen. Ze oefent daarna de gebaren die fout waren nog flink met André door. Daarvan deed hij er twee nog een keer fout, waarvoor hij nog eens twintig venijnig harde rijzweepslagen kreeg die de arme André maar met moeite onderging.
“Laat me nu maar eens zien wat voor voetverzorgingscursus jij hebt gevonden.” André laat op de laptop zien welke hij had gekozen. Natascha leest de site kritisch door. “Mmm… Tsja…” Dan vervolgt ze hautain:
“Weet je wat het is, sloofje? Tot nu toe heb jij me alleen nog maar geld gekóst. Jij hebt me nog niks opgeleverd. Ik wacht dus eerst maar eens een maand of drie af wat ik aan jou kan verdienen voordat ik jou op cursus doe.”
“Ja Mevrouw”, klinkt het deemoedig.
“Bovendien, waar moet jij in hemelsnaam de tijd vandaan halen?? Jij zit 24/7 al helemaal vol! We gaan kijken hoe de komende maanden verlopen, of jij per week voldoende rijlaarzen kunt poetsen en of de Dames waar jij gaat sloven tevreden over jou zijn en je willen betalen. Daarna zien we verder. Het zal er helemaal van afhangen hoe snel jij leert te werken en of het je lukt tijd over te houden voor verdere cursussen. Begrepen, antje?”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
“Schenk dan nu maar een glas witte wijn voor mij in.”
“Ja Mevrouw. Tot Uw dienst Mevrouw.” André maakt weer een buiginkje en loopt op een drafje naar de keuken.

Ja Mevrouw. Ik wil heel graag Uw perfecte dienaar worden

Natascha gaat achter haar computer zitten om aan haar vlogs te werken. Als André haar wijn brengt met zijn inmiddels slaafse buiginkje, knipt Natascha in haar vingers en wijst met twee vingers naar de grond vlak naast haar. Onmiddellijk gaat André op zijn knieën op de aangewezen plek zitten.
“Luister sloofje. Jij gaat straks naar jouw hokje en legt voor morgen alvast jouw overall en jouw leuke roze laarsjes klaar. Ik zou als ik jou was, wat ik godzijdank niet ben, hahahaha…” Natascha moet hartelijk om haar eigen grapje lachen en kan daardoor haar zin niet afmaken.
“Of ben jij op dit moment wel graag zoals je bent?”, vraagt ze nog steeds lachend aan de beteuterd kijkende André.
“Ja Mevrouw.”
“Jaaah?!” Natascha vraagt het in opperste verbazing.
“Waarom in godsnaam?!”
“Omdat ik het een grote eer vind om U te mogen dienen, Mevrouw.” zegt André.
“Gátver, antje! Wat een slijmbal ben jij! Of meen jij het echt?! Oprecht bedoel ik?!”
“Ja Mevrouw. Ik wil heel graag Uw perfecte dienaar worden.” André meent elk woord wat hij zegt. Natascha kijkt hem hooghartig aan. Ze knipt in haar vingers en wijst op haar laarzen. André buigt voorover en kust uitgebreid Natascha’s lange leren laarzen. Ze kijkt met grote tevredenheid op haar slaaf neer. Ja, een gehoorzame, onderdanige, nederige slaaf, dat is wat André geworden is. Een slaaf wiens grootste wens het is haar optimaal te dienen.
“Ik wil dat jij met hart en ziel mijn slaaf wordt, antje! Ik vind dat dat jouw boetedoening moet zijn: om mijn absolute totaalslaaf te worden. Niet voor een bepaalde periode, maar een permanente slaaf, voor altijd.”
“Dank U Mevrouw. Ik vind het een heel grote eer om voor altijd Uw slaaf te mogen zijn.” En uiterst serviel kust André wederom het nappaleer van Natascha’s lange laarzen. Hij beseft nu dat hij altijd een relatie met Natascha kan hebben zolang hij haar slaaf wil zijn.

“Anyway sloofje,” vervolgt Natascha, weer ter zake komend, “ik zou onder die overall een T-shirt met lange mouwen aandoen, want zo vroeg in de ochtend zal het wel flink koud zijn in de manege. Jan, de oude stalknecht, wacht jou op en zal je wegwijs maken.”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
“En nu naar jouw hokje en schrijf gelijk in het net jouw werkrooster uit voor Mevrouw Van Veenendaal. Dat wil ze uiteraard zien. Vort!” Natascha knipt in haar vingers en wuift André hautain weg. Deze staat op, doet zijn schortje netjes, maakt een buiging en vertrekt.
“O ja, en doe mijn slipje in de wasmand.”
“Ja, Mevrouw, tot Uw dienst, Mevrouw.” Hij buigt weer, maar Natascha kijkt allang niet meer naar hem om. Op een holletje gaat hij naar boven. Hij ruikt nog even aan het kruisje van haar slipje en doet het vervolgens in de wasmand. In zijn kamertje legt hij de oude versleten roze overall klaar met de belachelijke vernederende roze enkellaarsjes en een T-shirt met lange mouwen. Daarna schrijft hij het hele werkrooster nog eens netjes uit. Natascha zal dat ondertekenen zodat hij het aan Mevrouw Van Veenendaal kan overhandigen. Hij wast in de bijkeuken op de hand het schortje van het IGSH en het roze meisjesslipje met de kantjes en hangt die op een wasrekje. Dan maakt hij zijn bed op, richt de boel wat gemakkelijker in zodat hij daar ook de strijk kan doen. Dan hoort hij het dienstbodebelletje en haast zich naar Natascha. Beleefd klopt hij op de deur. Na twee minuten wachten zegt Natascha kortaf “Binnen!” en gedwee komt André binnen. Natascha zit lekker lui op de bank wat tv te kijken.
“Waarmee mag ik U van dienst zijn Mevrouw?” André maakt zijn slaafse buiginkje.
“Jij gaat boven de crème halen. Daarna mag je mijn laarzen uittrekken, sloofje, en mijn voetjes nog eens heerlijk verwennen. Jij mag ze masseren, mijn teentjes één voor één pijpen en likken en als ik er genoeg van heb mag jij mijn voetjes weer heerlijk met crème insmeren. Aan de slag, antje. Vort!” Hautain knipt Natascha in haar vingers en wijst op haar laarzen.
“Ja Mevrouw, onmiddellijk Mevrouw.” Hij haast zich weer naar boven, pakt gauw de crème en gaat weer snel terug. Beleefd klopt hij weer op de deur.

André’s pikje probeert stijf te worden, maar de CB6000s verhindert dat meedogenloos

“Ja, kom maar binnen, antje!”
André knielt en buigt voorover, doet de rits van Natascha’s rechterlaars naar beneden en doet deze voorzichtig van haar benen. Natascha draagt korte nylon sokjes in de laarzen. André doet ook haar andere laars uit en dan beide sokjes. Haar voeten voelen warm en een tikkeltje vochtig aan. Voorzichtig pakt André haar rechtervoet en begint deze zachtjes te masseren. Hij masseert haar tenen één voor één, dan de bal van haar voet, de voetzool, de hiel, de wreef, de zijkanten van haar voet. Dan neemt hij haar tenen om de beurt in zijn mond en zuigt, kust en likt ze vol overgave. Haar voeten en vooral haar tenen zijn enigszins vochtig en ruiken naar de crème waarmede hij vanochtend Natascha’s voeten heeft gemasseerd, maar ook naar badlotion, nappaleer en licht naar zweet. Het is een geurenpalet waar André enorm opgewonden van raakt. Natascha zakt genietend onderuit.
“Ooohh! Wat is dat héééérlijk ontspannend sloofje. Ga door!” Zeker 25 minuten verwent André haar voet en krijgt dan opdracht de andere voet te verwennen. Het windt André ook heel erg op haar voeten te mogen aanraken, vooral omdat Natascha met haar voeten en vooral tenen André’s gezicht bewerkt. Ze drukt dwingend haar voetzolen tegen zijn mond en gezicht, knijpt met haar tenen brutaal in zijn neus, wangen en kin en soms ook in zijn tong. André’s pikje probeert stijf te worden, maar de CB6000s verhindert dat meedogenloos. De pijn van zijn zeer kort gehouden pikje voelt hij steeds minder tegenwoordig. Ook daar treedt blijkbaar gewenning op. Na zeker een half uur duwt Natascha met haar linkervoet André’s gezicht weg, knipt in haar vingers en beveelt:
“Crème nu, sloofje!”
“Ja, Mevrouw. Onmiddellijk Mevrouw.” André pakt de crème en smeert zacht en voorzichtig strelend haar voeten in met de crème. Natascha geniet. Als André haar beide voeten gedaan heeft knipt zij in haar vingers en wijst met vier vingers naar beneden. André neemt snel de opgedragen positie in, op handen en knieën vlak voor Natascha. Zij legt haar benen op zijn rug.
“Even de crème in laten trekken, antje.” zegt ze en ze drukt nog even plagerig haar rechtervoet tegen André’s neus.
“Ja, Mevrouw.”