BDSM liefhebbers hebben het nog steeds niet gemakkelijk als hun seksuele voorkeuren bekend raken. Eigenlijk is dat belachelijk in deze tijd, die door veel mensen “modern” en “verdraagzaam” genoemd wordt.
Hoe verdraagzaam is het als iemand zijn baan, vrienden, kennissen, voogdij over zijn kinderen of wat dan ook kwijtraakt omdat hij uit de kast is gekomen? Dit soort zaken staat niet op zichzelf en je komt het nog elke dag tegen, terwijl het hierbij toch echt gaat om discriminatie.
BDSM & anonimiteit
Het is dan ook niet zo vreemd dat veel subs ervoor kiezen om hun BDSM levensstijl verborgen te houden. Dat hoeft niet zo’n probleem te vormen als het gaat om vage kennissen of collega’s. Helaas werkt dat niet zo bij vrienden, familie en de absolute topper: een onwetende partner.
Door die intolerantie van de buitenwereld kiezen mensen met een BDSM lifestyle er in veel gevallen voor om de “normale” kanalen omzeilen. Je spreekt dan over pseudoniemen op internet, fake e-mailadressen, het aanhouden van een postbus en andere middelen om de privacy te waarborgen.
Het gevaar van dat streven naar totale anonimiteit ligt natuurlijk voor de hand. Je zet de achterdeur open voor fakers die gebruik willen maken van die door de buitenwereld opgelegde anonimiteit. Als je echter een beetje oplet bij het leggen van BDSM contacten, lukt het wel om fakers te isoleren.
Een groter probleem is het als jouw persoonlijke situatie je dwingt om een dubbelleven te leiden, zeker als je samenleeft met een partner die van niets weet. Psychisch gezien is het ontzettend zwaar om een dubbelleven te moeten leiden en eigenlijk is dat niemand aan te bevelen.
Voordat je het weet, ontstaan er barstjes in je verhalen die je moet lijmen met leugentjes. Je loopt toevallig een bekende tegen het lijf op een plaats waar je liever niet gezien wordt. Je wilt heel graag je Meesteres verrassen met iets leuks, maar je vrouw vraagt zich af waar die dure uitgave vandaan komt.
Zo zijn er nog een heleboel voorbeelden te noemen waar BDSM liefhebbers die hun specifieke levensstijl niet aan de grote klok willen hangen tegenaan lopen. De vraag is alleen: kan iemand zo’n dubbelleven volhouden zonder op een gegeven ogenblik te bezwijken onder de psychische druk?
Verzwijgen of uit de kast komen?
Bijna niemand houdt het vol om BDSM verlangens en activiteiten verborgen te houden voor zijn partner. Het is heel belangrijk om daar helder over te zijn. Dat is eerlijk naar je partner toe en is de meest realistische aanpak.
Je kunt geen dubbelleven leiden zonder dat je partner iets in de gaten krijgt. Mogelijk slof je als je dat onderdeel van je leven verborgen houdt voor familie, vrienden, kennissen en collega’s, maar ook daar kleven haken en ogen aan.
Als je Meesteres je opgedragen heeft om een peniskooi te dragen, ben je dan niet als de dood dat je collega’s dat attribuut zien zitten? Durf je niet met je vrienden te sporten omdat ze anders vragen hoe je aan die striemen op je rug komt? Raak je in paniek als je plotseling een vergeten buttplug op de salontafel ziet liggen, terwijl je zus onverwachts langskomt met de kinderen?
Hoe je het ook bekijkt, een dubbelleven leiden betekent dat je water bij de wijn moet doen terwijl je dat misschien helemaal niet wilt. Je kunt nooit voluit gaan voor datgene wat jou nou zo specifiek aantrekt in de BDSM lifestyle. BDSM 24/7 beleven is al helemaal onmogelijk als je niet uit de kast komt.
Ben jij al uit de kast?
Zoals gebruikelijk bij de categorie BDSM dilemma’s verschilt de situatie van sub tot sub. Je hebt het moeilijker om je BDSM voorkeuren te beleven als je nog bij je ouders op het platteland woont dan wanneer je een vrijgezel bent met een eigen flat in de grote stad.
Iemand zonder vaste relatie heeft meer armslag en mogelijkheden dan de sub van middelbare leeftijd die “netjes” getrouwd is en nooit heeft kunnen toegeven aan zijn BDSM geaardheid. Weer anderen zien er helemaal geen probleem in om de wereld te laten weten dat hun seksuele voorkeur uitgaat naar BDSM fantasieën en steken dat ook niet onder stoelen of banken.
Hoe zit dat met jou? Zucht jij onder het juk van je dubbelleven of begrijp je niet waarom anderen er niet gewoon voor uitkomen? Geniet jij volop van je BDSM levensstijl omdat iedereen afweet van je geaardheid of moet jij je in allerlei bochten wringen als je stiekem naar je Meesteres gaat?
Heb jij tips om een dubbelleven draaglijk te maken of weet je manieren om zo moeiteloos mogelijk uit de kast te komen? Of heb je heel slechte herinneringen aan het moment en de periode nadat je voorkeur bekend werd?
Deel je mening in de reacties hieronder, want een heleboel mede-subs kunnen profiteren van je ervaringen. Elke BDSM liefhebber loopt vroeg of laat tegen dit moeilijke probleem aan en elke hulp is daarbij welkom!
Helena Bathory
Sorry, maar buttplugs op de salontafel? Dat vind ik een beetje een onfris idee hoor. Ook al maak je dat ding nog zo goed schoon.
Wat het uit de kast / in de kast betreft; dat is gewoon verschillend.
Sommige mensen zijn erg ouderwets. Die moet je niet lastig vallen met zaken als bdsm. Die heb ik ook in mijn familie. Ze kennen het niet, willen er niks over weten en dus vertel ik ze ook niks over mijn onderdanigheid. Daar kun je boos om worden, dat het in deze tijd toch zou moeten kunnen om daarvoor uit te komen, maar dat heeft weinig zin. Die mensen verander je toch niet. En het zou alleen maar een hoop ongemakkelijk gedoe opleveren.
Niet dat er dan helemaal geen BDSM in de familie voorkomt. Zo is er ook nog een man die naast zijn gewone baan thuis het huishouden doet terwijl zijn vrouw niet werkt, maar hem wel steeds verteld wat er allemaal nog moet gebeuren. Maar dan heet dat gewoon “onder de plak zitten”.
Maar enkele goede vriendinnen van me, die zijn verder niet dominant, maar ze weten het wel van me, en dat is verder prima.
Wat die relatie betreft, die heb ik tot nu toe eigenlijk nog maar één gehad. En ze was niet dominant, maar wel overal van op de hoogte. Moet er ook niet aan denken eigenlijk dat je een relatie hebt met iemand, maar dan niet over zoiets kunnen praten. Dat niet iedereen open staat voor zoiets, dat kan gebeuren, maar het zelfs voor je eigen partner geheim moeten houden? Nee, dat zou niks voor mij zijn.
“Buttplugs op de salontafel” was maar een luchtig voorbeeldje dat natuurlijk niet serieus bedoeld is. 😉 Ik ben het echter volkomen met je eens dat je minimaal met je partner moet kunnen praten over zoiets belangrijks als je levensstijl. Daarvoor is het tenslotte ook je partner. Bedankt voor je reactie!
Ik heb een partner die met wie ik juist de ageplay relatie speel.
zei de mommy en ik het kind . die als kind alle moeder liefde krijg en verzorg word door mommy , maar ook net als een kind onderdanig moet zijn en ook als ik gedrag vertoon dat stout en fout is dan krijg ik mijn kinder opvoedkundige strafjes van mommy .
Hallo mijn naam is Mike, ik ben 55 jaar oud en ik heb onderdanige gevoelens.
Ik heb recent ervaring gehad met een Meester (zeer ervaren) en een Switch (onervaren en ontdekkend). De Meester heb ik online leren kennen, eerst 1 op 1, later heb ik een hele goede vriendin, er bij betrokken. En ja, zei was de Switch.
Ik ben getrouwd, mijn vrouw kent mijn gevoelens, maar het heeft helaas nooit een plek kunnen krijgen binnen ons huwelijk. Lang verhaal kort, ik kreeg een goede klik met die vriendin, we bespraken wel eens dit soort onderwerpen en we kwamen er achter dat dit ons triggerde. Dat resulteerde in elkaar kleine teasende opdrachten te geven, en er veel over appen. Deze relatie stopte omdat we eigenlijk op een grens kwamen, de volgende stap was dat we elkaar echt zouden gaan ontmoeten en we merkte dat we dat beide wel wilde, maar niet durfde omdat we wisten dat we dan ook daadwerkelijk fysiek met elkaar zouden worden. En bang dat we ons schuldig zouden gaan voelen, we beide onze huwelijken niet op het spel wilde zetten. Maar ook onze vriendschap, want als koppels zagen we elkaar ook regelmatig als zeer goede vrienden.
Daar mijn onderdanige gevoelens heel ver terug gaan, is het altijd een onderdeel geweest van mijn leven. Als tiener bond ik mezelf vast, trok ik strakke broekjes aan, speelde ik met mezelf op zolder. Ooit heb ik als beginnend tiener een film gezien waar iemand vastgebonden werd gespreid op de grond, en tot mijn verbazing triggerde dat iets in mijn onderbuik en kruis. Verder werd ik ook getriggerd door mensen, mannen en vrouwen in hele strakke kleding (lycra, spandex en leer). Niet om wat ik zag, maar meer om het aan te hebben en dat iedereen je zo kon zien.
Dus de gevoelens zijn er altijd geweest en ik kon er geen afscheid van nemen toen het stopte met die vriendin. Ik ben toen, online, in contact gekomen met een meester, want eigenlijk maakte het me even niet uit of de dominant een dame of heer was. Dit was een strenge meester en streefde er ook na om van mij een, zoals hij dat noemde, totaal slaaf, te maken. Dat resulteerde in online gesprekken, soms een foto en wat opdrachten. Maar het ging verder, hij wilde echt alles van mij weten, dat vond ik lastig en ik gaf heel gedoseerd wat info. Maar ik merkte wel hoe verslavend dit voor mij bevond te worden, ik wilde aandacht van de meester en merkte dat mijn grenzen her en der verlegd werden.
Na een korte periode, heb ik ook die vriendin van mij kennis laten maken en werden de opdrachten, gesprekken, etc. steeds intiemer. Mijn rol vas in de ogen van de meester wel heel duidelijk, ik zou totaal slaaf worden en alles doen wat hij wilde. Mijn vriendin wisselde heel erg van rol, dan weer dominant, dan weer sexslaaf maar eindige als meesters voor mij en sex slaaf voor de meester. Even voor de duidelijkheid, er is geen physieke ontmoeting geweest hoor. Behalve dat die vriendin en ik soms wel eens een opdracht uitvoeren samen van de meester. Dat kon zijn op een parkeerplaats en dan wat hand en voegwerk, maar dat kon ook een opdracht zijn als we als vrienden bij elkaar waren.
Ik merkte dat dit geheel steeds dieper in mijn systeem ging zitten, maar ook in de van mijn vriendin. We zaten in een paar weken tijd in een sneltrein en die sneltrein werkte echt naar een echte ontmoeting. Ik als totaal slaaf, mijn vriendin als mijn meesteres en als slaaf naar haar meester. De meester als totaal heerser over ons blijde. Ik voelde de afhankelijkheid naar hu. Beide toe, ik zou echt alles doen voor mijn meesters. Met de meester had ik soms meer problemen, want zij was voor hem het belangrijkst, en hij had veel contact met haar. Ik kreeg er zelfs jaloerse gevoelens over, zeker als hij zei, ze is van mij en zal nooit van jou worden. Jij bent er voor ons plezier en verder niets.
Laatste fase….. We zouden elkaar ontmoeten, het was dan eindelijk zo ver, mijn droom als sub, zou uit gaan komen. Enjambement we zouden niet alleen psychisch maar ook fysiek intiem gaan worden. Ik had me voorgenomen er volledig voor te gaan, alles te doen wat er gevraagd zou gaan worden, maar ik zou mijn eerste echte ervaring hebben na 30+ jaar. Ik was er ondertussen achte dat BDSM niet alleen vastbinden klaarkomen en dergelijke was, nee het was veel meer omvattend.
De dag voor de dag, een crisis app, mijn vrouw had vermoedens, confronteerde mijn vriendin en was ziedend doen ze op weg naar huis was…….. Thuis had ik twee keuzes, liegen of alles op tafel gooien. Ik heb voor dat laatste gekozen en eerlijk is eerlijk, het voelt bevredigend.
Het is nog redelijk pril, en de stofwolken zijn er nog steeds. Mijn vrouw erkent mijn gevoelens, maar is het meest boos op het feit dat zij er zelf achter moest komen dat dit speelde. Mijn vriendin heeft gevraagd haar even de tijd te geven en heeft zich teruggetrokken van Skype. Ze heeft haar man een tipje van de sluier verteld maar de nog heel onschuldige versie en meer gefocust op de contacten die ik met haar onderhield. Het proces rondom Meester, Slaaf, Meesteres, valt daar niet onder. De Meester is heel boos en zegt indirect dat het allemaal mijn schuld is en heeft het contact dat we hebben verbroken.
Conclusie: Ik ben weer terug bij af. Het contact met mijn vriendin is onzeker, dat zal de tijd leren. De Meester heeft duidelijk laten weten dat hij stopt met mij omdat hij mij een te groot risico vind. Mijn vrouw moet haar gevoelens ook een plek geven, en laat heel duidelijk weten dat ik haar vertrouwen, door het niet te vertellen, geschaad heb. Ze zegt ook, ik zal weer opnieuw vertrouwen moeten krijgen in zowel mij als onze vriendin. En ja ze staat daar best open voor, maar het heeft ook tijd nodig.
Ik heb haar plechtig beloofd, vanaf dat moment alles te vertellen wat ik doe, zeker ook rond de gevoelens die ik heb met BDSM. Ik heb haar ook verteld ik ben er nu achter het is een onderdeel van mijn leven en ik kan het ook niet negeren. En dat snapt ze ook wel weer. Wat ik heel graag zou willen dat ik een vorm zou vinden die voor haar en mij zou werken, hoe, ik weet het niet. Maar de laatste weken hebben me wel laten zien dat BSDM diep gaat en vollledig draaid op eerlijkheid en vertrouwen.
Voor de mensen die, die nog niet zijn afgehaakt, dank voor het lezen van mijn verhaal. Opmerkingen, advies en of vragen zijn altijd welkom.
Groet Mike