De huisslaaf (1)

Frans en Jacoba kende ik van een bridgeclubje op vrijdagavond. Omdat ze vaak naar warme landen op vakantie gaan, had ik gekscherend gezegd dat ik best eens mee zou willen om de koffers te sjouwen. Vonden ze geen gek idee. Ze zouden er eens over nadenken, zeiden ze.

Ik schaamde me toch wel een beetje over het spontane aanbod. Al de volgende week vroegen ze of ik eens op bezoek wilde komen. Woensdagavond zou er een bevriend echtpaar een kaartje komen leggen ‘…en jij kan ons dan keurig bedienen.’

Ik schrok ervan. Jacoba zag het en zei: “Ach joh, dat is toch zoiets als koffers sjouwen, of niet soms?”

Voor ik het besefte, antwoordde ik onderdanig: “Ja, mevrouw.”

Frans en Jacoba lachten samen.

Daarna ging het snel en inmiddels is het de bedoeling dat ik binnen drie maanden de fulltime huisslaaf van Frans en Jacoba wordt. Ze kopen mij voor het symbolische bedrag van één euro. De akte wordt opgemaakt. Frans en Jacoba zijn zelfstandig ondernemer, maar volgend jaar willen ze beide met pensioen. En een huisslaafje kan dat nog aangenamer maken, menen zij.

“Hans, Frans gaat vanmiddag op familiebezoek.”

“Ja, mevrouw,” antwoord ik en ruim verder de tafel af.

Het is een druilerige zondag.

“In je notitieboekje staan nog drie aantekeningen. Daarvoor zal ik je nog corrigeren.”

“Ja, mevrouw. Dank u, mevrouw.” Onderdanig kniel ik naast Jacoba.

Jacoba is een forse vrouw en draagt een ruimvallend mantelpak. Ze streelt door mijn haar en ik duw mijn hoofd tegen haar dijbeen. “Ga verder met afruimen, Hans.”

“Ja, mevrouw.” Drie aantekeningen, dat kunnen bij Jacoba zomaar drie sessies van twaalf strafslagen worden. En alsof ze gedachten kan lezen, voegt ze eraan toe: “Meld je om half vier in de leeskamer en breng de paddle mee!”

“Ja, mevrouw.”

De paddle is een korte, dubbeltongige zweep. Tegen zes uur vanavond zullen mijn billen roodgloeien.

“O, Frans, wanneer ben je terug ? Paulien komt nog even langs voor een glaasje.”

“Nou, dat weet ik nog niet helemaal precies. Uiterlijk zes uur. Misschien ga ik nog even bij oom langs, maar voor het avondeten ben ik wel weer terug.”

Gaandeweg moet ik eerlijk bekennen dat het me niet meevalt: huisslaaf worden. Het is nogal saai. Frans en Jacoba kiezen helemaal voor hun gemak. Een huisslaaf voert gewoon al het huishoudelijk werk uit. Punt uit. Later komt daar de tuin nog bij. Dat is mooi meegenomen, want tuinieren vind ik leuk.

Het praktisch nut staat voorop, dus moest ik al meteen een kuisheidsgordel dragen. Ja, en dat is dan toch wel heel erg wennen. Stof afnemen, stofzuigen, wc’s schoonmaken, badkamer poetsen, vloeren boenen. Ja, wat blijft er dan nog over… Ik bedoel, wat voor leuks ?!

Nu ja, ik geniet ervan wanneer ik Jacoba uitgebreid mag masseren. Dat vindt ze heerlijk. En ik voel me helemaal op mijn plaats wanneer ik moet bedienen, bijvoorbeeld als Harm en Paulien komen bridgen.

Het is wel iets heel anders, maar dat gedoe met de huishoudelijke hulp – Anne – brengt wat leven in de brouwerij. Volgens Jacoba en Frans moet ik het vak van haar leren. Maar ik ben bang dat ik bij haar nooit zal slagen.

Dankzij Anne staan die aantekeningen nu in mijn notitieboekje. Alles wat ik doe deugt niet. Ik begrijp dat wel, natuurlijk! Maar dit had ik ook niet verwacht.

Eindelijk: bijna half vier. De dag is druilerig gebleven. De paddle heb ik uit de gangkast gepakt en gespannen loop ik de trap op. Boven klop ik op de deur van de leeskamer.

“Ja.” Jacoba laat me geen moment wachten. Misschien wil ze snel van start?

“Leg de paddle op de stoel, trek je kleren uit en ga in de hoek staan.” Duidelijker kan het niet.

“Ja, meesteres Jacoba.” De trilling in mijn stem zal ze ook gehoord hebben. Ze is mijn meesteres!

Ruim een half uur later wordt er gebeld.

“Trek je boetekleed aan en laat Paulien binnen.”

“Tot uw dienst, meesteres Jacoba.” Het lange, zwarte T-shirt valt tot over mijn billen.

Paulien is een mooie, modieuze vrouw, maar niet overdreven. “Goh Hans, wat heb jij nu aan?!”

“Uhmmm… Paulien, dit is mijn boetehemd.”

“Heb je straf verdiend? Is het ernstig ?”

“Ja Paulien, maar ik doe echt goed mijn best.” Ik laat haar voor, de trap op.

“Ha Paulien, leuk je te zien!” groet Jacoba enthousiast. “Ik moet nog even iets afhandelen.”

“Dag, Coba. Ja, ik begreep van Hans dat hij straf krijgt.”

“Ja Paulien, maar gelukkig heb ik zojuist de oplossing bedacht. Hans? Hemd uit, geef de paddle, op je knieën en hoog die billen!” Een reeks bevelen. Geheel naakt ga ik voor haar op de knieën.

“Paulien, ik heb schoon genoeg van dat gezeur met hem. Volgens Anne loopt hij er de kantjes van af. En zo kan ik politieagentje spelen en daar heb ik volstrekt geen zin.”

“Nou zeg, Coba, dat begrijp ik!” Paulien klinkt overtuigd.

“Ik zal het ook nog met Frans bespreken, maar ik ben van zins om Anne te vragen of zij voorlopig niet al zijn werk kan sturen en controleren. Wat mij betreft kan ze hem dan ook meteen straffen. Op die manier blijf ik erbuiten.”

“Lik-op-stuk-beleid wordt dat genoemd, Coba. Klinkt logisch. Maar wil Anne dat wel, zou je denken ?”

“Ja, ik denk dat ze daarvoor heel geschikt is, Paulien. Ze blijkt helemaal niet voor de poes, zeg.”

Paulien lacht. En op het geheel verkeerde moment – op mijn knieën, ergens vanuit de diepte – bemoei ik me ermee. “Maar meesteres Jacoba, ik doe zo mijn best.”

“Billen hoog!” Meesteres Jacoba wordt kwaad, ik hoor het. Ik bied ze zo hoog mogelijk aan. Sukkel! Mijn mond had ik moeten houden.

‘Pets!’ De paddle striemt. Meesteres Jacoba is pisnijdig.

“Aauwww…” Ik kan een kreet niet onderdrukken. ‘Pfetttsss, fflettttss…’ Zes keer.

“Ziezo, en nu wegwezen, slaaf!”

“Ja, meesteres Jacoba. Dank u! Ik wil voor u en meester Frans de ultieme huisslaaf worden.”

“En ik wil je niet meer horen. Vooruit, wegwezen! Als ik de dienbel rinkel, dan doe je enkel wat je opgedragen wordt. Je houdt je mond.”

“Tot uw dienst, meesteres Jacoba.” Het is gezegd voordat ik er erg in heb. Snel glip ik de kamer uit.

Nog net hoor ik Paulien tegen Jacoba zeggen dat ze die zweepslagen letterlijk indrukwekkend vond. Best wel spannend. “Ja, daar wil hij dan ook huisslaaf voor worden.”

Mijn geslacht klemt strak in de kuisheidsgordel. Wachten maar weer… Er zit niets anders op… Wachten totdat meesteres Jacoba belt voor wat versnaperingen.

Benieuwd hoe dit verdergaat? Lees dan snel De huisslaaf (2): In the mood!

Deze verhalenreeks is door huisslaaf hans ingezonden. Heb jij ook een spannende BDSM ervaring die je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in naar [email protected] of upload je verhaal via het inzendformulier.