Schuld, berouw en boetedoening deel 17

“Oké, sloofje!” zegt Natascha als André klaar is met het om haar laars bevestigen van het sleuteltje van zijn CB6000s. “Op je knietjes overeind! Laat me je kuisheidskooi maar eens zien.” Slaafs gehoorzaamt André. Natascha is verrukt over wat ze ziet. “Tjeetje!” roept ze uit.

“Wat een klein mini pikje heb je eigenlijk maar!” Alle drie de dames lachen hartelijk en beginnen vervolgens een geanimeerd gesprek over het houden van mannen in kuisheid, terwijl André , op zijn knieën voor zijn voormalige vriendin, gefilmd door Chantal, zich de ogen uit het hoofd schaamt van vernedering. “Oké, sub 139!” maakt Ilse een eind aan de vrolijkheid. “Jij kunt gaan. Ik verwacht je vrijdag aanstaande om tien uur ’s ochtends voor de eerste sessie.

Neem gepast afscheid van ons, dan zal Chantal je uitlaten.” André kruipt naar Natascha en kust haar laarzen. “Dag Mevrouw, tot morgenavond, dan kom ik weer bij U poetsen.” “Mooi zo sloofje. Er is weer genoeg te doen voor je.” antwoordt Natascha hautain. Daarna kust hij de laarzen van Ilse. “Dag Mevrouw. Tot vrijdag.” “Tot dan, subje.” zegt Ilse op dezelfde neerbuigende wijze. André wil opstaan, maar Chantal corrigeert hem. “Blijf op je knieën! Je bent hier kruipend binnengekomen, je gaat ook weer kruipend naar buiten, sub. Bereid je er maar op voor dat je het komend half jaar héél véél zal kruipen.

De Dames schieten in de lach. Chantal opent de deur en als een slaafs hondje kruipt André achter haar klikklakkende stiletto hakken aan. In de behandelkamer laat ze André zich weer aankleden. Als hij klaar is beveelt ze: “Op je knieën, sub. Ik heb hier wat handige tips over het dragen, de hygiëne en het onderhoud van je kuisheidskooi.” Ze overhandigt André een brochure. “Mooi, dan zijn wij klaar hier. Kruip achter mij aan, dan breng ik je naar de voordeur.” André stop de brochure in zijn jaszak en kruipt achter Chantal naar de voordeur. Daar aangekomen kust André geheel uit zichzelf allebei de nappaleer enkel laarzen van Chantal en zegt onderdanig: “Dank U, Mevrouw. Tot ziens, Mevrouw.” “Goed zo, subje. Je leert het wel.” Glimlachend laat ze André uit.

Chantal loopt terug naar de spreekkamer van Ilse en gedrieën evalueren de Dames de gebeurtenis, waarbij André voor minimaal een half jaar seksueel gekooid werd. “Ik vind dat je hem buitengewoon goed aanpakt, Natascha.” complimenteert Ilse. Chantal beaamt dat: “Met name de vernederingen die je hem tot nu toe hebt laten ondergaan zijn perfect. Top gewoon!” “Ja,” zegt Natascha, “Het is het feit dat hij me zo belazerd heeft die mij een enorme drive geeft hem te laten boeten, hem tot het diepst van zijn ziel te vernederen.” “Nou, daar ben je heel goed mee bezig.” beaamt Ilse. Chantal zegt: “ik zal je het filmpje dat ik net opgenomen hebt sturen. Het is leuk om dat aan je vriendinnen te laten zien, het liefst met subje erbij.” “Ja leuk.” antwoord Natascha enthousiast. Ilse pakt uit het koelkastje een fles Chardonnay en 3 glazen en de Dames hebben nog een paar gezellige uurtjes, zo rond de middag.

Woensdag 24 januari 13:45 uur

André staat in zijn kamer voor de spiegel. Hij heeft zijn kleren uitgedaan en staat nu naakt naar zijn in de kuisheidskooi opgesloten kaalgeschoren pik en eronder uitstekende eveneens kaalgeschoren zak te kijken. Ondertussen probeert hij de gebeurtenissen van de afgelopen ochtend te laten bezinken. Hoeveel vernederingen kan een mens hebben, denkt hij. Maar is hij nog een mens? Sub 139, een nummer. Een willoos, tot slaaf gedegradeerd genummerd schepsel. De peniskooi voelt hij bij elke stap. Ook al staat er in de brochure dat dat snel went, André ziet dat toch somber in.

Hij moet voortaan zittend plassen en daarna de kooi met inhoud met veel lauw water spoelen. En dan goed drogen met een handdoek. Wat is hij weer vernederd deze ochtend. Vooral de jonge Chantal heeft hem diep geraakt. En hij ziet enorm op tegen vrijdag: zijn eerste sessie bij Mevrouw Van Veenendaal. Dan ziet hij op zijn nachtkastje het door Natascha gisteren nat geplaste zwarte satijnen slipje. Hij pakt het op en duwt zijn neus in het kruisje. Het broekje is nog klam vochtig en ruikt naar urine. André snuift Natascha’s aroma diep op, raakt opgewonden maar de snijdende pijn als zijn pikje probeert hard te worden brengt hem al snel weer bij zijn positieven. Braaf wast hij het slipje in een lauwwarm zeepsopje, spoelt het uit en hangt het aan de deurknop. Hij kleedt zich weer aan en gaat op internet zoeken naar ervaringen van andere in kuisheid gekooide mannen.

Woensdag 24 januari 14:00 uur

Natascha zit in een bistro in dezelfde straat als de praktijk van IGSH. Het leek haar niet verstandig met 2 grote glazen wijn op naar huis te rijden, dus gebruikt ze hier nu de lunch. De ober wringt zich in allerlei bochten om het haar naar de zin te maken en kan zijn ogen niet afhouden van haar nappaleren dijlaarzen. Ze bestelt een lichte lunch met tonijn op toast en groene thee en gaat heerlijk na zitten genieten van deze ochtend. André geautoriseerd gedegradeerd tot haar persoonlijke lijfeigene, zijn hitsigheid definitief getemd door een kuisheidsdevice en binnenkort geschoold om haar optimaal te dienen.

Heerlijk! Zij kijkt even naar het sleuteltje, dat om haar gelaarsde enkel zit. Haar telefoon pingt. Ha! Chantal heeft het filmpje doorgestuurd. Ze doet haar oordopjes in en speelt het filmpje af. Het ziet er prachtig uit. De sullige André naakt op handjes en knietjes, de vingerknip van Chantal duidelijk hoorbaar, sloofje André die naar haar toe kruipt en haar nappaleer dijlaarzen kust. Wat zien die laarzen er trouwens gaaf uit! En wat een heerlijk geil en vernederend moment als ze haar rechter laars over André’s naakte rug legt. Een genotsgolf trekt door Natascha heen en ze huivert van opwinding.

Ze luistert wel drie keer naar zijn belijdenis. Heerlijk!! En dan de vernedering dat hij het sleuteltje van zijn pik kooi om haar laars moet doen. Het opgesloten pikje in de CB6000s staat er ook schitterend op. Ze stuurt het filmpje meteen door naar Kat, met de tekst: “Zie je straks op de manege. Veel te vertellen. Andrea officieel slaaf. Het feest kan beginnen.” De ober komt met haar bestelling en zet deze met een lichte buiging zwierig voor haar neer. “Eet u smakelijk Mevrouw. Wat heeft U trouwens een prachtige laarzen!

En wat leuk, dat sleuteltje.” “Dank je.” antwoordt Natascha hooghartig. “Ja, dat sleuteltje is een leuke accessoire bij mijn laarzen, een eyecatcher zogezegd, maar voor een bepaald persoon is dit sleuteltje héél belangrijk.” en Natascha kijkt de ober veelbetekenend en doordringend aan. De ober knikt schuchter, kijkt haar verlegen aan, zegt nogmaals “Eet U smakelijk, Mevrouw.”, maakt nu een tamelijk diepe buiging en maakt zich uit de voeten. Natascha voelt hoe haar sluimerende dominante aanleg in de weken na André’s bedrog tot volle wasdom is gekomen en geniet van de scène van zojuist. Zij heeft het gevoel dat zij nu elke man kan manipuleren, naar haar hand kan zetten en haar wil op kan leggen. En dat is een buitengewoon bevredigend gevoel, vindt ze.

Woensdag 24 januari 15:30

Natascha staat voor de spiegel en trekt haar witte rijbroek aan. Ze doet haar door slaafje André glimmend gepoetste rijlaarzen er over aan. Ze twijfelt of ze niet toch haar nappaleren dijlaarzen over haar rijbroek aan zal doen: ze wil Katja zo graag André’s sleuteltje laten zien! Ze doet haar rijlaarzen weer uit en haar lange nappaleren dijlaarzen aan, met om de rechterlaars André’s kuisheidssleuteltje. Het kettinkje met het sleuteltje zit ruim genoeg om Natascha’s enkel om gemakkelijk haar laarzen aan en uit te kunnen doen. Haar rijlaarzen en de eveneens blinkend gepoetste rijlaarzen van Kat doet ze in een tas.

Ze doet haar zwarte getailleerde rijjasje aan, pakt haar cap en lange rijzweep en staat zichzelf uiterst tevreden te bewonderen. Ze tikt hooghartig met de rijzweep tegen haar laarzen en zingt in de maat: “Kniel, kruip, buig, lik, poets, aanbid en gehoorzaam!” als variatie op een liedje van Ramses Shaffy. Met een gelukzalige glimlach gaat ze op weg naar de manege.

Woensdag 24 januari 15:50 uur

Natascha parkeert haar Volkswagen Beetle op het parkeerterrein van de manege. Als ze met de tas met rijlaarzen en haar rijzweep uitstapt komt stalknecht Jan op een holletje naar haar toe gelopen. “Zai ik de tas voor U dragen, Mevrouw Van Linschoten?” vraagt hij serviel. “Dat mag jij, Jan.” antwoordt Natascha hautain en geeft hem de tas. Met haar rijzweep onder haar arm loopt Natascha voor Jan uit, die haar eerbiedwaardig op twee meter afstand volgt, ondertussen wel verlekkerd naar haar lange nappaleren dijlaarzen en heerlijke, strak in haar rijbroek gestoken kontje glurend.

In de stal komt Katja haar al tegemoet. De Dames begroeten elkaar hartelijk en zoenen elkaar op de mond. “Laat zien, laat zien!” zegt Katja uitbundig, terwijl ze een stap naar achteren doet. “Oooh, gaaaaf!! Echt geweldig, Natas! En dat filmpje!! Wow! Ik heb ‘m wel 5 keer gezien!” De Dames gaan op de bank zitten. Jan staat er een beetje sukkelig bij met de tas met glanzend gepoetste rijlaarzen. Natascha knipt in haar vingers en zegt bevelend: “Ga jij even op je knieën Jan en doe onze rijlaarzen aan.” “Jazeker, Mevrouw.” antwoordt Jan onderdanig en knielt voor de Dames neer. “Zal ik deze laarzen uittrekken, Mevrouw?” Vraagt hij, wijzend op Natascha’s lange nappaleren dijlaarzen. “Dat lijkt me wel, ja!

Of wil je mijn rijlaarzen over deze heen aantrekken?” reageert Natascha geïrriteerd. Katja zucht demonstratief. Beschaamd doet Jan de dijlaarzen voorzichtig bij Natascha uit en doet haar de rijlaarzen aan. Dan doet hij Katja’s hooggehakte nappaleren knielaarzen uit en doet ook haar rijlaarzen aan haar voeten. “Je mag deze laarzen poetsen, Jan. Maar wel je uiterste best doen deze keer, begrepen?! Ik wil dat ze als spiegels blinken straks.” bitst Katja. “Ja Mevrouw Van Berghen Henegouwen. Dank U.” knikt Jan timide, gaat staan, maakt een lichte buiging en loopt met Katja’s knielaarzen naar zijn laarzenpoetshokje in de stal. “Sukkelige voetweeg!” zegt Katja laatdunkend.

Natascha vertelt honderduit over de poetssessie van slaaf André gisteren, vooral het gedeelte waarbij zij hem betrapte op het aanranden van haar slipjes en zij hem haar, gedirigeerd met de zweep, klaar liet likken. Katja is verrukt. “Kan ie een beetje fatsoenlijk likken?” vraagt ze opgewonden. “Nou, ik heb dat hele gezicht van ‘m min of meer bereden, dus dat ging erg lekker!” zegt Natascha met een veelbetekenende smile. “Jij geile donder,” lacht Katja. Ook alle gebeurtenissen van afgelopen ochtend vertelt Natascha.

Katja wil elk detail uitgebreid horen. “En kijk naar je rijlaarzen. Weer netjes gepoetst door ons sloofje!” “Mooi, dat doet ons trutje goed.” De Dames moeten uitbundig lachen. “O, trouwens!” zegt Katja, “Ik heb al vijf chicks die om de andere dag hun rijlaarzen door onze dienstmeid willen laten poetsen. En Angelique en Patricia willen elk vier uur per week een poetssloof.” “Gaaf!” antwoord Natascha. “Laten we maar snel een rooster voor Andrea opstellen. Ik zit er trouwens over te denken om hem twee dagen per week hier op stal te laten werken. Kan die hier de rijlaarzen poetsen zo veel die kan! En Jan helpen met stallen uitmesten.” De Dames filosoferen nog wat na over de taken die ze André allemaal willen laten doen. Dan bevelen ze stalknecht Jan hun paarden te halen, op te zadelen en daarna hun stallen te gaan uitmesten. Als Jan de paarden in gereedheid heeft gebracht stijgen ze op en gaan heerlijk rijden.