Slavenveilingen in het Romeinse Rijk

Hoewel slavenveilingen tegenwoordig nog steeds voorkomen, worden ze meestal in het geniep gehouden. Dat heeft natuurlijk zijn voordelen (spanning, gevoel van samenhorigheid, opwinding), maar hoe zou het zijn als het de normaalste zaak van de wereld was om een slavenveiling bij te wonen?

In de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk was dit het geval. Sterker nog, als je nog nooit een slavenveiling had bijgewoond, kon je jezelf geen echte Romein noemen!

De manier waarop Romeinen op zo’n veiling de slaven inspecteerden, is vergelijkbaar met hoe wij op een moderne veiling een tweedehands auto zouden keuren. Net als tweedehands auto’s kon je je gekochte slaaf dumpen als het aangeschafte product te oud werd om je nog van dienst te zijn.

Een andere overeenkomst met auto’s is dat er garanties op slaven zaten. Als je een slaaf kocht die niet-vermelde gebreken bleek te hebben, was de handelaar verplicht om hem binnen zes maanden weer terug te nemen of een onkostenregeling voor je te regelen.

Een slavenveiling voorbereiden

Slavenhandelaren hadden hun handen vol aan de voorbereiding van een slavenveiling. Voor iedere slaaf moest van tevoren al een realistische prijs bedacht worden voordat de veiling begon.

De meeste slaven kwamen uit het buitenland, waardoor de communicatie met hen vaak moeizaam verliep. Voor het gemak werd een voet van geïmporteerde slaven in witte kalk gedoopt, zodat potentiële kopers meteen duidelijk was wat ze zich op de hals haalden.

Discipline speelde een grote rol bij slavenhandel. Slaven werden voor en tijdens de veiling in houten of ijzeren kooien gestopt, zodat hun eigenaar er zeker van was dat ze niet zouden vluchten of voor andere moeilijkheden zouden zorgen. Ook het dreigen (en hanteren) van de zweep was een effectieve manier om de slaven koest te houden.

De Romeinse wet verplichtte slavenhandelaren om de etnische afkomst van hun slaven openbaar te maken, net als eventuele gebreken en tekortkomingen. Daarom werd je lichaam uitvoerig onderzocht voor je geveild mocht worden. Ook je tanden werden nauwkeurig bestudeerd, aangezien deze veel prijsgeven over de staat van je gezondheid.

Na een grondige inspectie werd een houten bord om je nek gehangen waarop alle relevante details over jou als slaaf vermeld werden: je afkomst, geboorteplaats, leeftijd, vaardigheden en ook je goede en slechte eigenschappen.

De slavenhandelaren bepaalden in welke volgorde de slaven geveild zouden worden, maar de aedilen (Romeinse politieagenten) hadden zeggenschap over waar en wanneer de veiling plaats zou vinden. Corrupt? Welnee, dit was in de wet zo geregeld!

De slavenveiling

Op de veiling zelf werden meerdere slaven tegelijk aan een groot publiek getoond en er was in feite maar weinig verschil met veilingen waar niet-levende objecten ter verkoop werden aangeboden.

Slavenhandelaren benadrukten alle goede eigenschappen, voordelen en bijzonderheden van hun slaven en waren bijzonder gul in het laten “testen” van hun waar. Iedereen mocht de slaven uitgebreid bekijken en aanraken, zelfs als je geen interesse had om de slaaf te kopen.

Een paar bijzonderheden:

• Slaven werden zo aantrekkelijk mogelijk uitgestald op platformen of ronddraaiende podia.
• Soms werd je als slaaf naakt tentoongesteld, zodat geïnteresseerde kopers precies konden zien wat zij in huis haalden.
• Als je wel kleding droeg, kon iedere bezoeker van de slavenveiling eisen dat je alsnog uitgekleed werd voor een andere inspectie.
• Prijzen van slaven varieerden naar leeftijd, kennis, vaardigheden en hun staat van gezondheid.
• Gruesome detail: Romein waren gek op afwijkingen onder slaven. Dwergen, mentaal gehandicapten en op andere manieren afwijkende slaven leverden daarom grandioze bedragen op.
• Vrouwelijke slaven waren over het algemeen een stuk minder waard dan mannelijke slaven, tenzij ze bijzonder aantrekkelijk van vorm waren.
• Als een slavenhandelaar geen beloftes kon doen over je gezondheid, vaardigheden of gedrag, dan kreeg je een speciale kap (pillei) over je hoofd heen om iedereen duidelijk te maken dat je geen betrouwbare investering was.
• Als potentiële kopers erop stonden, mochten zij je lichaam aan een uitvoerig onderzoek onderwerpen en discussies erover voeren met je handelaar.
• Als de veiling eenmaal begin, werd de slaaf – zoals op iedere veiling – aan de hoogste bieder verkocht. Eenmaal andermaal…?

Dominante groet!

Artemis