Recensie Vijftig Tinten Grijs

Het moest er eens van komen. Iedereen praat nog steeds over het boek 50 tinten grijs van E.L. James. Ik heb het ook gelezen en wil er een recensie over schrijven. Daarbij zal ik ervoor proberen te waken dat ik te veel van het verhaal prijs geef. Geen samenvatting in een paar zinnen dus. Ik ga er gewoon vanuit dat iedereen die dit leest het boek ook gelezen heeft. Het eerste deel van de drie wel te verstaan. De andere twee heb ik nog niet gelezen. Daar schrijf ik apart nog eens een stukje over als ik zover ben.

Het verhaal

Even het geheugen opfrissen. Het verhaal gaat over twee mensen, Anastasia en Christian. De eerste is een jonge, wat verlegen vrouw die zoekende is naar een doel in haar leven, maar bovenal op zoek is naar liefde. Ze heeft nog geen enkele relatie gehad en is dus nog zo groen als gras op dat gebied. Christian is een steenrijke, bijzonder knappe man en hij is single. Anastasia moet hem een interview afnemen, wat absoluut niet goed gaat. Hij maakt haar helemaal in de war. Toch kan ze hem niet uit het hoofd zetten, en hij haar trouwens ook niet. Van het een komt het ander.

Volgens mij staat dit allemaal in het eerste hoofdstuk van het boek, dus echt veel heb ik niet verraden. Ik ga nu een stapje verder. De beste man is een liefhebber van bdsm. Hij is extreem dominant en wil alleen vrouwen die volledig onderdanig zijn. Nu is het lieve, verlegen meisje Anastasia toch niet zo lief en verlegen, want hij heeft zijn handen vol aan haar. Meer ga ik er echt niet over zeggen.

De personages

In mijn ogen zijn de personages wat te extreem en te makkelijk gekozen. Anastasia is erg jong in haar manier van leven en vooral in haar manier van reageren. Soms naïef, maar vaker nog ronduit kinderlijk. Dat stoort soms wel, al heeft het ook een bepaalde charme. Soms zou ik haar uit het boek willen sleuren om haar eens flink de les lezen. Ze doet dus wat met me, en dat is goed. Met Christian is het anders. Hij is zoals al gezegd rijk, knap, charmant en single. Een bijna onmogelijke combinatie. Ook een te makkelijke combinatie, want het haalt heel veel spanning weg. Willen ze even alleen zijn? Geen nood, hij heeft een penthouse. Is ze een eind bij hem vandaan? Geen nood, hij komt met zijn vliegtuig of helikopter. Alles is mogelijk en buiten hun persoonlijke relatie zijn er bijna geen beperkingen. Dat maakt het verhaal wel erg vlak en erg gericht op die ene relatie.

De relatie

En wat voor een relatie! Nu ben ik zeker geen groot voorbeeld van een enorme seksdrive, maar wat die twee presteren grenst aan het ongelofelijke. Ze hebben altijd zin. Elke ontmoeting is seksueel geladen. Wanneer de een wil, wil de ander ook. En er is – inderdaad- altijd gelegenheid om er aan toe te geven. Misschien is dit wel een van de dingen waarom het boek zo populair is. Elke vrouw droomt er toch van om zo’n leven te leiden? Elke vrouw wil toch wel zo’n man, die er altijd voor haar is en altijd zin heeft? Die van elke keer seks een sensatie maakt? Ik heb in mijn omgeving al meerdere vriendinnen horen verzuchten dat ze best eens een keertje Anastasia zouden willen zijn. Het hele bdsm-deel nemen ze daarbij voor lief. Ik moet bekennen dat ik ook een van die vrouwen ben… Ja, ik wil ook een keertje in de schoenen van die vrouw staan! Ik wil ook een keertje zo intens bemind worden. Ik heb het idee dat veel mannen om dezelfde reden het boek niets vinden. Ja, het gaat over seks, maar wat schieten ze tekort! 🙂 Dit is een pure gok van me, hoor. Mannen praten niet over seks. Ja, onderling vast wel, in stoere taal, maar als er een vrouw bij is dan valt het stil. Wat ik wel weet is dat mannen zichzelf (verrassend) vaak zien als goede minnaars. En wie zal het tegendeel bewijzen? Christian dus. Het blijft een vrouwenboek, meiden!

BDSM

Het boek geeft een blik op de wereld van de bdsm. Dat is op zich al een compliment! Er is al veel geschreven, maar nog nooit heeft een boek zoveel mensen bereikt. Of het een juist beeld is kan ik nu nog niet zeggen. Het eerste deel bevat vooral veel woorden en weinig invulling ervan. Dat zegt me niet zoveel. Het kan natuurlijk bewust zijn gedaan om lezers niet meteen af te stoten. Van de kritiek die ik op fora heb gelezen, dat die gemene man het onnozele meisje in zijn wereld heeft gelokt, vind ik eerlijk gezegd niet veel terug. Vanaf het begin is hij duidelijk naar haar en geeft hij haar alle ruimte om eraan te wennen. In mijn ogen dan. Ik ben wel benieuwd naar de volgende delen. Wat ik ervan heb gehoord zijn die heftiger.

Stijl

Ook over de stijl is al veel geschreven. Meestal kwam het boek er niet zo best af. Ik snap het wel een beetje. Vooral de seksscènes – en daar zijn er nogal wat van – worden voornamelijk in superlatieven beschreven en in de beschrijvingen worden nogal eens herhalingen gebruikt, wat wel stoort. Maar het laat onverlet dat het boek gewoon heerlijk weg leest! De stijl is licht en het tempo is prettig. Ook bevat het humor. Zo worden delen van de persoonlijkheid van Anastasia als personen opgevoerd, die een woordje meespreken in de gedachten van haar. De bekendste en de leukste is de “innerlijke godin”, die er alles aan doet om Anastasia te stimuleren vooral haar lust te volgen. Ik weet dat anderen het irritant vinden, maar ik vind het zo grappig! Het houdt het verhaal luchtig en tovert elke keer weer een glimlach op mijn gezicht.

Beleving

Ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Het klinkt als een cliché, maar zo was het wel. Elke keer als ik even de tijd had las ik toch weer even verder. Dat is voor mij hét kenmerk voor een goed boek. Ik heb ook plezier gehad bij het lezen. Misschien verrassend, maar de seksscènes hebben me het minst gedaan. De bdsm-sessie, als je het al zo mag noemen, deed me niet heel veel. Het kan ermee te maken hebben dat ik natuurlijk meer gewend ben dan de meeste lezers. Ga ik de volgende delen lezen? Ab-sol-luut! Het is dat mijn persoonlijke omstandigheden het in de weg hebben gestaan, anders had ik de volgende delen allang gehaald. Ik moet wel opschieten, anders ben ik deel 1 alweer grotendeels vergeten.

Een aanrader?

In mijn ogen is het boek zeker het lezen waard, voor zowel mannen als vrouwen.

Kitten Jolanda

Een reactie op “Recensie Vijftig Tinten Grijs

  • 18 maart 2013 om 10:57
    Permalink

    Bedankt voor je recensie, Jolanda! Ik heb het boek zelf ook gelezen, maar vond het toch wat tegenvallen. Zo bekend als het inmiddels wereldwijd lijkt te zijn… daar geef ik het zelf niet genoeg credits voor.

    Inmiddels ben ik in het tweede deel bezig, die ik eigenlijk nog moeizamer vind lezen (lees: je kunt geen pagina omslaan of er begint weer een seksscène). Ben erg benieuwd wat jij hiervan gaat vinden! 😉

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Klamed B.V